De Beste Tien van Miles Davis…. Dan komt men meestal al snel uit op eeuwige topstukken als Bye Bye Blackbird, Summertime, So What of Oleo. Maar er is ook een alternatieve Top Tien te bedenken, een reeks stukken uit albums waar veel meer discussie over ontstond. Platen die onaf leken, rafelig, onvolmaakt of te rebels. ‘De schoonheid van het onvoltooide’. Derhalve: een Alternatieve Beste 10 van Miles Davis!
1. Someday My Prince Will Come (album: Someday My Prince Will Come, CBS)
Het was een rotstreek van Miles die verkeerd uitpakte. Tenorsaxofonist Hank Mobley voelde zich toch al niet zo op zijn gemak bij Miles, en toen stond John Coltrane in 1961 ook nog plotseling in de studio.
2. Shhh… (album: In a Silent Way, CBS)
Ze noemen het ‘a proto-ambient masterpiece’, dit album uit 1969. Het kwam uit voor Bitches Brew maar is volgens velen eigenlijk nog trendsettender. Sommigen vonden het een schandaal: electrische gitaren!
3. Miles Runs the Voodoo Down (album: Bitches Brew, CBS)
Voor veel hard core fans van Miles was het met dit album uit 1970 vol rockritmes en elektronica gedaan. Voor anderen begon de victorie toen juist.
4. I Fall in Love too Easily (album: Miles Davis at Fillmore, CBS)
Ben je net bezig met grensverleggende platen, speel je in een rocktempel een hit van Sinatra. Allicht, het gaat om timing en frasering, ook met Keith Jarrett en Chick Corea.
5. Sivad (album: Live Evil, CBS)
Opgenomen in 1970 in The Cellar Door, Washington, en later in de studio nog wat aangevuld. Met John McLaughlin en Keith Jarrett. De cover met een zwangere vrouw werd alleen al beroemd.
6. Dark Magus (album: Dark Magus, CBS)
Gek genoeg wilde CBS dit album eerst alleen in Japan uitbrengen. Het ging om opnamen uit 1974, die pas in 1977 op de plaat kwamen en uiteindelijk in 1997 in de VS werden uitgebracht. Miles in Carnegie Hall…
7. Star on Cicely (album: Star People, CBS)
Miles in 1983, met John Scofield, Marcus Miller en als arrangeur Gil Evans (die trouwens nergens werd genoemd). De blues herontdekt, in een elektronisch jasje.
8. Time after Time (album: You’re Under Arrest, CBS)
De laatste plaat (1985) van Miles op CBS. Een pophit van Cyndi Lauper, maar wat zou het. Er stond ook een hit van Michael Jackson (Human Nature) op de plaat, net zo makkelijk.
9. Tutu (album: Tutu, Warner Bros)
Een project uit 1986 van Miles met Marcus Miller, die de meeste stukken schreef en met Tommy LiPuma als producer fungeerde. Tutu leverde Miles een Grammy op, beste jazzsolo.
10. Mystery (album: Doo-Bop, Warner)
Voor veel verstokte oude Miles-fans was dit album uit 1992 een brug te ver. Gemaakt met een hip-hop producer en vol samples en andere effecten. De laatste keer in de studio… Matig ontvangen door critici maar wel weer een Grammy.
