Jacky Terrasson is teruggekeerd bij Blue Note Records, het label waar hij furore maakte nadat hij in 1993 de prestigieuze Monk Award won. Zijn nieuwe album 53 verwijst naar de leeftijd van de Amerikaans-Franse pianist alsook een nieuwe fase van volwassenheid in zijn carrière.
Op een korte bewerking van Wolfgang Amadeus Mozarts Requiem In D Mineur na schreef Terrasson alle composities zelf. Dat is nieuw, eerder gaf de pianist graag een eigen draai aan bestaand werk uit alle denkbare genres. Zo maakte hij eens een mash-up van Michael Jacksons Beat It met de onverwoestbare jazzklassieker Body And Soul. Natuurlijk stonden op eerdere platen ook al eigen composities, maar dan altijd afgewisseld met werk van anderen. Dat moest nu absoluut anders, vond Terrasson.
Melodie binnenstebuiten keren
“Het voelde als een noodzaak om te laten horen waar ik nu sta. Te laten horen wie ik geworden ben. Ik heb het altijd fijn gevonden om een melodie te nemen en die helemaal binnenstebuiten te keren, alle mogelijkheden ervan te verkennen. Dat doe ik op deze plaat ook, maar dan met eigen melodieën. Die wens is er al lang en dit album is dan ook een stap in een langdurig proces. Vroege was ik vol van Miles Davis, Herbie Hancock, John Coltrane, Chick Corea en Keith Jarrett. Hun invloed is vast nog altijd terug te horen in mijn spel en dat is prima, maar op 53 hoor je hopelijk in de eerste plaats mijn eigen stem.”
Jacky Terrasson: meester van de dynamiek
Op het nieuwe album is Terrasson net zo virtuoos als tevoren, maar hij doseert zijn briljante technische kunnen meer. Op die manier geven de lichte en zeer aangename melodieën vaak een subtiel en toch spannend contrast. Zijn melodische lijnen zijn helder en meezingbaar als altijd, maar heel fijnzinnig. 53 is gelaagder dan veel eerder werk, terwijl de composities juist toegankelijker lijken dan ooit. Zo zit de plaat vol met tegenstellingen. Terrason beaamt dat de plaat monter en optimistisch is, maar zeker ook nostalgisch en melancholiek.
Dat 53 het werk is van een gerijpt musicus betekent niet dat alle energie en onbevangenheid eruit verdwenen is. Het lijkt wel meer gecondenseerd. Terrasson was altijd al een meester van de dynamiek die van fluisterzacht binnen een paar maten een halsbrekend tempo en akkoorden als hamerslagen kon bereiken.
