Een top tien van Louis Armstrong? Onbegonnen werk. Ja, je kunt zijn grootste hits op een rij zetten, maar dat geeft geen goed beeld van zijn grootheid. Daarom een rij opnamen die op een of andere manier belangrijk waren voor zijn loopbaan. Op voorhand een tekortschietende keuze…
1. Potato Head Blues (Columbia).
Om meteen met de deur in huis te vallen: dit is geniaal. Louis Armstrong (toen 26 jaar) met zijn Hot Seven in de studio, mei 1927. Hij was dus al een paar jaar bezig. Potato Head Blues schopte de jazz naar een andere tijd.
2. Reckless Blues (Columbia)
Een paar jaar eerder, 1925. Satchmo als begeleider van de legendarische blueszangeres Bessie Smith. Hij speelde toen nog kornet, maar was al een subliem begeleider. De blues in alle vezels.
3. West End Blues (Columbia)
Ook een stuk dat in de top tien van Jazz Algemeen hoort. Armstrong met zijn Hot Five in 1928. Met pianist Earl Hines en drummer Zutty Singleton. Prachtige intro, fantastische solo. Dit zou verplichte kost op elke school moeten zijn.
4. Muggles (Columbia)
Ook uit 1928, twee dagen later. En weer een meesterwerk. Een langzame blues, voorbereid door Earl Hines, en na bijdragen van trombonist Fred Robinson en klarinettist Jimmy Strong een weergaloze solo van Satch. Met kop en schouders.
5. When It’s Sleepy Time Down South (Columbia)
Dit werd zijn signature song, opgenomen in 1931. Louis Armstrong was nu een ster, met een heuse big band. Er zijn nog steeds mensen die hem deze stap kwalijk nemen, maar het was onvermijdelijk. En vaak heel prachtig.
6. Perdido Street Blues (div. labels)
De jaren veertig. Armstrong in een kleine bezetting, met zijn collega-jazzgigant Sidney Bechet. Meesters in de structurering van hun solo’s, met wederzijds respect.
7. Blueberry Hill (Decca)
Een hit, jaren voordat Fats Domino het nog eens lukte met deze song. Hier (in 1949) werd Satchmo begeleid door het orkest van Gordon Jenkins. Commercieel? Jazeker. Een voltreffer? Idem.
8. Now You have Jazz (Capitol)
Hoort dit bij Armstrongs beste opnamen? Twijfelachtig. Is dit een tekst die echt over jazz gaat? Nou nee – songwriter Cole Porter had er niet zoveel mee. Maar vergis je niet, dit duet met Bing Crosby in de film High Society (1956) was ongelooflijk belangrijk voor Satchmo’s verdere loopbaan als superstar.
9. Ain’t Misbehavin’ (CBS)
Een track van de plaat Satch Play Fats 1955), een van de tribute-platen – in dit geval voor Fats Waller – die Armstrong midden jaren vijftig maakte op aandringen van producer George Avakian. Moderne-jazzliefhebbers zeiden het ouwe koek te vinden (maar luisterden er stiekem met veel plezier naar).
10. Hello Dolly (Kapp, Verve, div. labels)
Er moet natuurlijk toch een latter day hit bij. What A Wonderful World maar niet, met z’n hypocriete tekst en larmoyante arrangement. Cabaret ook maar niet. Maar Hello Dolly (1963) gaf een spectaculaire boost aan zijn populariteit. No. 1 op de hitlijst, boven The Beatles! En dan te bedenken dat hij het opnam als demo.
