Toen George Benson 10 jaar was, maakte hij al platen onder de naam ‘Little Georgie’. Een soort wonderkind dus. Daarna ontwikkelde hij zich razendsnel tot volbloed jazzgitarist. Enerzijds stond hij met beide benen in de jazztraditie, anderzijds had hij een scherp oor voor de actuele muziekscene. Zo kreeg hij zelfs een hit in de disco charts! En hij bleek ook nog mooi te kunnen zingen, met een dankbaar knikje naar Nat King Cole..
1. Will You Still Be Mine? (album: The New Boss Guitar of George Benson, 1964)
George Benson leerde het vak goed toen hij begin jaren zestig deel uitmaakte van de groep van de funky organist ‘Brother’ Jack McDuff. Die stond hem ook bij toen hij zijn eerste langspeelplaat maakte.
2. Paraphernalia (album: Miles Davis: Miles in The Sky, 1968)
Benson was al vroeg een veelgevraagd sideman, zoals hier op een album van Miles Davis. Dit stuk werd gecomponeerd door Wayne Shorter, de gitarist was hier speciaal voor gevraagd.
3. This Masquerade (album: Breezin’, 1976)
Een top tien-hit! Dit nummer scoorde hoog op zowel de pop- als de R&B-hitlijsten. Het album zelf kreeg de status ’triple platinum’. Er volgde ook nog een stapel Grammy’s. George Benson was gearriveerd.
4. Breezin’ (album: Breezin’, 1976).
Ook de titelsong (van Bobby Womack) werd een hit, en een model voor veel smooth jazz-composities. Sommige critici waren wat meesmuilend, en de Hongaarse gitarist Gábor Szabó mopperde flink: Benson had zijn arrangement gepikt, zei hij.
5. On Broadway (album: Weekend In LA, 1978)
Een live-album, een optreden van Benson in het West-Hollywood Roxy Theater. Ook dit album scoorde platina. On Broadway was eerder een hit van The Drifters maar werd na deze plaat een van de showstoppers in de optredens van Benson.
6. Give Me The Night (album: Give Me The Night, 1980)
Dit nummer kwam op de tweede plek in de Hot Disco Singles Chart. Disco! Ook scoorde het hoog op de algemene hitlijst van Billboard. Jazzliefhebbers waren er minder van gediend, ondanks de bijdrage van gitarist Lee Ritenour.
7. After You’ve Gone (album: Frank Sinatra: LA Is My Lady, 1984)
Quincy Jones formeerde een big band met alleen maar jazzsterren voor deze date in 1984, het laatste voldragen studio-album van Frank Sinatra. Benson kreeg ruim de kans om te soleren, onder meer in deze golden oldie. De volgende solo was voor Lionel Hampton…
8. 20/20 (album: 20/20, 1985)
De titelsong werd een redelijke hit (nr. 48) maar critici klaagden over te weinig gitaarspel en teveel zang. Zo zong Benson ook nog een op Bobby Darin geïnspireerde versie van Beyond The Sea (oftewel La Mer).
9. Let It Rain (album: George Benson & Al Jarreau: Givin’ It Up, 2006)
Zangeres Patty Austin is ook te horen in deze song, uit een album dat Benson en Jarreau gebruikten als aftrap voor een gezamenlijke tournee. Herbie Hancock, Marcus Miller en zelfs Paul McCartney kwamen ook nog langs. Daarna mochten Benson en Jarreau weer wat Grammy’s ophalen…
10. Route 66 (album: Inspiration, A Tribute To Nat King Cole, 2013)
De zang van George Benson was altijd al doordrenkt van de erfenis van Nat King Cole, en in 2013 maakte hij dat nog eens expliciet met dit album.
