De befaamde Belgische gitarist Philip Catherine (binnenkort te zien op North Sea Jazz) trok in 1985 met trompettist Chet Baker (1929-1988) door heel Europa. ‘Chet raakte mij heel diep. Het was zo gemakkelijk en toch tegelijkertijd ook diep, zoals hij speelde. Alles klopte en toch met heel veel power. Voordat ik met hem speelde wist ik niet dat hij ook snelle passages zo sterk kon doen. En hij speelde nooit een toon teveel.’ Kijk, zo luisterde een collega-muzikant naar Chet.
Wie meer van zulke opinies wil weten, leze de (recent aangevulde) biografie van Jeroen de Valk: Chet Baker, his life and music. En wie het met eigen oren wil horen, hieronder een lijstje met topstukken van de gedoemde trompettist.
Bernie’s Tune (album: Gerry Mulligan Quartet featuring Chet Baker, Fantasy) Volgens biograaf De Valk is dit de eerste echt volwassen sessie (augustus 1952) van de jonge trompettist. En er was die dagen nog meer moois op komst …
My Funny Valentine (album:Gerry Mulligan Quartet featuring Chet Baker, Fantasy ) Deze moet er natuurlijk bij, deze sensationele opname, van september 1952. Het spel is nog zoekend, tentatief, maar deze instrumentele oerversie is nog altijd onweerstaanbaar.
I Fall In Love too Easily (album: Chet Baker Sings, Pacific Jazz) Een song die werd geïntroduceerd door Frank Sinatra in de jaren-veertigfilm Anchors Away. In 1954 nam Baker het op, bij de aanvang van zijn eigen loopbaan als vocalist. Mooie ijle zang, zingen zoals je trompet speelt. Beetje droevig en toch optimistisch.(tekst gaat verder na filmpje)
Chet Baker in Nederland 1975
That Old Feeling (album: idem) Van dezelfde plaat. Die trouwens bomvol zit met kleine juweeltjes. Soms teder, soms vilein, soms hartverscheurend.
Let’s Get Lost (album: Chet Baker Sings & Plays, Pacific Jazz) Een sessie uit 1955, met onder meer pianist Russ Freeman en altsaxofonist Bud Shank, plus een roedel strijkers op een aantal songs. Dit stuk werd een signature song voor Chet.
But Not For Me (album: Indian Summer, Dutch Jazz Archives Series, NJA) Chet Baker (en pianist Dick Twardzick!) in het Concertgebouw, 1955, op een mooie uitgave van het Nederlands Jazz Archief. Deze song keerde steeds weer terug in Chets repertoire.
Indian Summer (uit hetzelfde album van het NJA, Concertgebouw 1955) Een mooi melodieus en toch ook melancholiek stuk dat Baker kort tevoren op het repertoire had genomen. Een frisse uitdaging dus; het staat zelfs twee keer op dit album.
For Minors Only (album: Playboys, Pacific Jazz) Uit een enerverende plaat die werd gemaakt in 1956 maar pas in 1961 uitkwam. Met Phil Urso en Art Pepper. Een compositie van Jimmy Heath waarin Baker en Pepper heerlijk om elkaar heendraaien.
Solar (album: Chet Baker in New York, Riverside) Voor wie ook wel eens een felle Chet Baker wil horen, op dit album uit 1958 voor zijn nieuwe platenlabel Riverside. Baker op de Miles Davis-toer. Aan de East Coast, dus hij moest flink aan de bak.
She Was Too Good To Me (album: She Was too Good to Me, CTI/Columbia) Een soort come back-album uit 1974. Een andere haardracht, een nieuwe start. Met Steve Gadd op drums en soms een stelletje strijkers.
Everything Happens To Me (album: Mr. B, Timeless) In de studio van Max Bolleman, 1983. Een van de mooiste ballads uit het Great American Songbook, en Chet gaf er al zijn krachten aan. Lyrisch, dromerig, gerijpt.
Almost Blue (album: Memories – Chet Baker in Tokyo, King Record/Bellaphon) Muziek van de legendarische trip naar Japan (1987) met o.a. John Engels en Hein van der Geyn. Een van de beste albums uit de laatste fase van Bakers leven. Kippenvel.
