Yuri Honing

Bluebeard
Challenge Records
Jazz
Het lijkt een drieluik: na Desire (2015) en Goldbrun (2017) komt Yuri Honing met zijn akoestische kwartet nu met Bluebeard. Een trilogie waarbij sereniteit, ruimte en verstilling een rode draad vormen. Thematisch verschuift de saxofonist het accent van een Duits gesamtskunstwerk naar een Frans sprookje, over de meedogenloze Blauwbaard die zijn zeven vrouwen vermoordde. Honings interpretatie bestaat uit meerdere invalshoeken. De saxofonist lijkt met twee gedachten te spelen: enerzijds is zijn raamwerk gebaseerd op gedichten en schilders, zoals Picasso en Caravaggio (Narcissus) die vrouwenverslinders waren. Anderzijds inspireerde Pulitzer prijswinnaar Edna Millay hem. De verhalende muziek bestaat uit meerdere onregelmatige maatsoorten en vreemde tempi, zoals het onheilspellende slotstuk, Do Not Go Gentle into That Good Night (Dylan Thomas) dat in 51 bpm staat. Het samenspel met Joost Lijbaart (drums), Wolfert Brederode (piano) en en Gulli Gudmundsson (bas) is nog meer uitgediept: de ritmesectie vult alles aan met uiterste precisie. Honing is daardoor nog spaarzamer met zijn lyrische lijnen. Ondanks het gevoelige, beladen thema, klinkt Bluebeard niet zwaarmoedig of duister. Wel neemt de dreiging toe. Immers, wat begint als een sprookje, eindigt in misère. Bluebeard kruipt onder je huid en toont de verschillende gezichten van onheilspellendheid. Liefde en macht kunnen een gevaarlijke combinatie vormen. En dat klinkt – in dit geval – prachtig.
Angelique van Os