Veronica Swift
Mack Avenue
Jazz
‘Eenheid van tijd, plaats en handeling’, leerden we vroeger over klassieke drama’s. In dat rijtje past ook ‘eenheid van stijl’. Die behoefte komt namelijk op bij beluistering van dit album van de Amerikaanse zangeres Veronica Swift. Dit is haar zesde album. De eersten van die rij werden uitgebracht door het label HodStef, vernoemd naar haar ouders, beboppianist Hod O’Brien en zangeres Stephanie Nakasian. Swift (1994) is een fenomenale zangeres, die de muziekgeschiedenis goed blijkt te kennen en daar als arrangeur lustig in grasduint. Luister maar naar het openingsnummer I Am What I Am, waarin ze moeiteloos aan het scatten slaat en allerlei citaten uit de jazz inpast. Probleem is een beetje dat de stukken qua stijl erg uitwaaieren. Eerst is het Annie Ross, dan Janis Joplin, dan weer gypsy-jazz of een bluesshouter die je hoort. Maar goed is het altijd.
Coen de Jonge
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
