VanWyck is het alter ego van de Amsterdamse singer/songwriter en gitariste Christine Oele. Molten Rock is de opvolger van haar goed ontvangen debuut An Average Woman (2018).
Molten Rock heeft ze gemaakt met hetzelfde team als het vorige album: met multi-instrumentalist/gitarist en producer Reyer Zwart, gitarist Sander Donkers, zangeres/gitariste Marjolein van der Klauw en drummer Rowin Tettero. Bij een eerste luisterbeurt valt al meteen het goede Engels op waarin Oele zingt; ze is dan ook opgegroeid in Nieuw Zeeland. Elke song op Molten Rock heeft een zachte soms melancholieke kracht in zich. Christine Oele heeft een zeer prettige stem om naar te luisteren. De openingstracks Supermarket Line en Lead Me On zijn lekkere popsongs. Op Make Of Me geeft Reyer Zwart op de steelgitaar een Amerikaanse twist aan dit lichtvoetige album waarin invloeden uit folk, Americana en pop zijn te horen. De begeleiding van Oele’s stem is in elke song subtiel, soms sober en dat is ook nodig omdat ze vaak ingetogen zingt. Het geeft je als luisteraar ook de kans om de poëtische teksten goed op je in te laten werken. Be It To The End heeft in tegenstelling tot de andere songs een duistere sfeer en begint met deze zin: He wakes me in the morning with a gun in his hand. De beste songs zijn het hitgevoelige Carolina’s Anatomy, het ontroerende Breakfast Room Revelation en The Rock Steady Creeper. Molten Rock is een bijzonder goed album van internationale allure.
[usr 5 text=”false”]
Rik van Boeckel
