The Zebra Street Band

Shirwku
TryTone/ToonDist
Jazz/impro
Na ZeBrass uit 2018 is dit het tweede album van dit qua samenstelling opvallende sextet. De bezetting van twee percussionisten met vier blazers en de naam verwijzen naar fanfares zoals we die bij Zuid-Europese optochten bij volksfeesten kennen. De opzet is om met puntige arrangementen en pittig slagwerk de aandacht te trekken door middel van een ruim arsenaal aan dansbare ritmes uit de hele wereld om vervolgens verdieping te creëren met uitdagende improvisaties. Een brassband dus die bij carnavalsoptochten voor de nodige opschudding zou kunnen zorgen, ware het niet dat er twee drumstellen ingezet worden. Baritonsaxofonist John Dikeman heeft hier vooral een ritmische functie, soms aangevuld met het tubawerk van de leider, Salvoandrea Lucifora, die ook voor de composities en de arrangementen verantwoordelijk is. Als trombonist kan Lucifora daarnaast net als tenorsaxofonist Andrius Dereviancenko en trompettist Alistair Payne mooi vurig uit de hoek komen met krachtig solowerk dat de ritmische continuïteit van het ensemblewerk effectief aanvult en relativeert. De blazers hebben met elkaar gemeen dat ze heel expressief zijn in hun solowerk. Drummers Onno Govaert en Fabio Galeazzi vervolledigen het sextet door zowel synchroon in de maat te spelen als de nodige syncopen los van elkaar te spelen, wat het verloop telkens weer lekker levendig maakt. Voor zijn thema’s gaat Lucifora heel eclectisch te werk: van Balkan tot hiphop, van Latin naar New Orleans, zonder dat je het idee krijgt naar een allegaartje te luisteren. Blijft wel de vraag waar de albumtitel vandaan komt.
Ken Vos