Róisín Machine
Skint Records
Funk
“Mijn muziek werkt meestal niet zo goed op de dansvloer”, vertrouwde Róisín Murphy mij dit jaar in een interview toe. Róisín Machine grijpt terug naar de clubhousescene in Sheffield van de jaren 80 waar Murphy en producer DJ Parrot uit voortkomen. Maar ze refereren ook aan de zweterige eurodisco van Giorgio Moroder en Chic. Toch is Róisín Machine geen primaire dansplaat. Róisín Murphy is ontegenzeggelijk extravert en extravagant, de toon van Róisín Machine is meer introvert en introspectief. Róisín Murphy is eigenlijk ook geen dance-artiest, ze is een vrije geest die wars is van genreconventies en nooit iets volgens het boekje doet. Het gaat niet om beats maar om grooves. Op Róisín Machine krijgen de uitgesponnen, bedwelmende tracks de gelegenheid om te ademen. Róisín Machine lijkt een bedrieglijk straightforward plaat, maar slaat op enig moment linksaf.
Peter Schong
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
