Pierre Courbois

3Gen3
Daybreak/Timeless Record
Jazz
Er is de laatste tijd in de jazzkolommen wat ongerustheid te bespeuren over het jazzklimaat in Nederland. Volgens sommige kenners komen de oude helden te weinig aan bod, volgens anderen leiden de conservatoria te veel mensen op, hoofdzakelijk voor werkloosheid. Ook is onder de boven ons gestelden in Den Haag weinig jazzliefde te bespeuren. Maar er is goed nieuws, en dat komt uit Arnhem. Daar woont namelijk drummer Pierre Courbois, en op zijn livealbum 3Gen3 spelen twee musici mee die tot een heel andere generatie behoren dan de 84-jarige in kwestie. Wiro Mahieu (1964) won al in 1996 de Wessel Ilckenprijs, en speelde met ongeveer iedereen die er in de Nederlandse jazz toe doet. De jonge hond in het gezelschap is de onstuitbare Rotterdammer Jesse Schilderink, die we kennen van onder meer Alessandro Fongaro en uiteraard de band van Peter Somuah, met wie hij de spijkers uit de vloer speelt. Dit dubbelalbum, opgenomen op 15 mei van dit jaar in TivoliVredenburg telt negen stukken zoals het opgewonden Lo Belia, waarin Schilderink lekker los mag gaan. En February 1953, dat Courbois schreef naar aanleiding van de Watersnoodramp in dat jaar, vlak nadat hij voor het eerst op een podium stond, in De Vereeniging in Nijmegen. Wat bedachtzamer gaat het trio te werk in het mooie Inverness. Te horen aan het plezier en de power waarmee dit trio speelt is er ondanks barre tijden hoop voor de jazz in Nederland. En Courbois gaat nog tien jaar door, heeft hij beloofd.
Dietmar Terpstra