Phil Bee’s Freedom

Live At Moulin Blues Ospel
Soul Sacrifice Records
Blues
Hoewel er wat personele wisselingen hebben plaatsgevonden is Phil Bee’s Freedom, de band rond Limburger Philip Bastiaans, nog steeds een van de meest soepele en allround bluesbands van de Benelux. John F. Klaver heeft de band verlaten voor een solocarriere, in zijn plaats spelen op dit livealbum Guy Smeets en Stef Paglia gitaar. Hebben wij even mazzel dat we in de lage landen zo’n gestage instroom van goede gitaristen hebben. Gelukkig is ook veel bij het oude gebleven. Pascal Lanslots tovert op het orgel, ritmetandem Carlo van Belleghem (bas) en Arie Verhaar (drums) zorgen voor een granieten basis en gloedvolle koortjes worden andermaal verzorgd door Tarah Ouwerkerk en Nicole Verouden. Het gezelschap is inmiddels gepokt en gemazeld in een genre dat verder reikt dan de blues, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de publieksfavoriet Down Don’t Bother Me No More van Tedeschi Trucks-zanger Mike Mattison, waarin Paglia een glansrol op de slide vervult. Ook met Claptons Got To Get Better In A Little While laat de band zien thuis te zijn in de volledige breedte van de moderne blues. Warren Haynes is een inspiratiebron voor de Limburgers, getuige de fraaie vertolking van zijn Soulshine. One Last Kiss (check die solo van Guy Smeets!) wordt vervolgens op ontroerende wijze opgedragen aan de overleden Meppeler bluesman Bert Reinders. Zelden klonk een blues meer heartfelt. Is dit livealbum het begin van een nieuw tijdperk voor Phil Bee’s Freedom, ook nu Niels van der Steenhoven (Focus) de gitaarverplichtingen definitief op zich heeft genomen? Wie zal het zeggen. Zeker is dat dit een van de fijnste bluesalbums van dit prille jaar is.
Dietmar Terpstra