Het uit Los Angeles afkomstige Phi-Sonics is een fijne band die hun spiritual jazz op hun nieuwe album Octava nieuwe glans geeft. Een album met verandering en evolutie naar een beter mens als thema’s en gevat in fraaie melodielijnen in een introspectieve sfeer.
Het was Matthew Halsall, vermaard Manchester trompettist maar tevens eigenaar van Gondwana Records, die ze hoorde en gelijk een contract aanbood. De magie die bassist Seth Ford-Young, allesblazer Sylvian Carton, keyboardspeler Mitchell Yoshida en drummer Josh Collazo hebben werd zodoende onderkent en een toekomst gegeven.
Met hun debuutalbum The Cradle maakte de band gelijk indruk. Met de Fender Rhodes van Yoshida en vooral de fluit van Carton als grote sfeerbepalers wisten ze steeds weer mooie sfeerschetsen neer te leggen. Die lijn wordt met Octava, hun tweede album voor Gondwana, moeiteloos voortgezet alleen zijn de composities nog weer beter/mooier.
De sfeer op Octava in onveranderd spiritual jazz met souljazzinvloeden en alles in een begeesterde lome sfeer opgezet. De muzikanten spelen voortreffelijk en de composities spelen zich af in een verstilde en tijdloze sfeer. Muziek overduidelijk bedoelt om je geest rust te geven en fijne herinneringen boven te laten komen.
Octava, door Ford-Young gedefinieerd als een nieuwe hoger/betere versie van jezelf, is een fraai album dat moeiteloos dagenlang op je draaitafel blijft liggen omdat de sferen waarin de composities gevat zijn zoveel emoties tegelijk rust ademen. Zalig om je constant weer in die sferen te wentelen.
Dick Hovenga
