Muddy Water Blues
MoV/Bertus
Blues
Can white men sing the blues? Een eeuwig dispuut, maar vaststaat dat Paul Rodgers over een aparte zangstem beschikt, getuige topbands als The Free en Bad Company. Onvermijdelijk dat zo’n stem uiteindelijk solo gaat, eerst in 1983 toen hij geheel in zijn eentje het album Cut Loose opnam. Tien jaar later deed hij het beter met Muddy Water Blues, een ode aan Muddy Waters, met dertien nummers die Waters vaak uitvoerde, plus het zelfgeschreven titelnummer. Rodgers inviteerde tal van beroemde gastgitaristen (Brian May, Gary Moore, David Gilmour, Jeff Beck, Steve Miller, Buddy Guy, Richie Sambora, Brian Setzer, Slash, Neal Schon, Trevor Rabin) en beschikte over het superieure ritmetandem Pino Palladino plus Jason Bonham. Hij scoorde in ‘93 een Grammy-nominatie met deze cd. Nu is er eindelijk de vinyldubbelaar, het aanhoren meer dan waard.
Sjeng Stokkink
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
