Als je het vroeger over chansonnières had, dacht je onmiddellijk aan sluik haar, druipkaarsen, zwartomrande ogen en een in zichzelf gekeerde gitarist ernaast. Dat tijdperk is echt afgelopen; de fraaie zangeres Patricia Kaas laat zich net zo makkelijk begeleiden door een dreunend rockritme als door een swingend hofje. Het album is een soort comeback (het was alweer 13 jaar geleden dat ze in een studio stond) en tevens een jubileum: Kaas werd op 5 december j.l. vijftig. Voor deze gelegenheid zocht ze hulp bij de Engelse producers Quarmby en Fink, die haar een wat krachtiger sound verschaften dan we kenden van eerdere albums. Ook de liedjes werden geschreven door mensen waar ze nog niet eerder mee had gewerkt. Ondanks die nieuwe wegen klinken liedjes als La Langue Que Je Parle nog steeds als onvervreemdbare chansons, gelukkig. De cd begint met Adèle, een ode aan een van de sterke vrouwen.
Coen de Jonge
