Orquesta del Tiempo Perdido

Sepk
Shhpuma/Trem Azul
Jazz/Impro
Gitarist Jeroen Kimmans derde OdTP-album is wederom een mooie potpourri van nostalgie, uitglijders, mislukte afwerkingen en mank lopende patronen. Misschien meer nog dan op Traantjes. Door de wol geverfde improvisatoren, nu een tiental, krijgen de vrije hand om zijn thema’s, soms niemandalletjes maar altijd prikkelend, op vooral speelse wijze te saboteren. Deze keer is opvallend hoe mooi de beide trombonisten, Joost Buis en Koen Kaptijn, zowel als stoorzender maar ook als kaders in het ensemblespel functioneren. Kimman raakt natuurlijk aan een wezenlijk onderdeel van onze populaire cultuur, namelijk dat wat we zien als herkenbaar verleden in feite halve verzinsels zijn waarmee de producenten van die cultuur ons voor hun producten proberen te winnen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de thema’s zo vaak uit de rails lopen dat je na beluistering zin krijgt in een straf potje gladde swing.
Ken Vos