Nubya Garcia

Odyssey
Concord Jazz
Jazz
Nubya Garcia is een van de boegbeelden van de toonaangevende Londense jazzscene. De saxofoniste (1991) is productief, toch is Odyssey nog maar haar tweede album (ze bracht de afgelopen jaren wel meerdere singles en ep’s uit). Ze haalt tegenwoordig haar inspiratie meer uit traditionele jazz. De uitvoering is evenwel onverminderd modern. Odyssey is geen exploratief project, maar meer een uitbouw van haar muzikale ideeën. De arrangementen zijn rijker, genuanceerder en hebben meer diepgang dan op het debuutalbum Source (2020). Ook hint Garcia op klassiek, met strijkers op het fraaie, dramatische Water’s Path, Clarity en het openingsnummer Dawn, met zang van contrabassiste Esperanza Spalding. Pikant detail: Nubya begon ooit als kind op de viool en speelde alt in een jeugd­orkest, voordat ze op haar tiende voor de sax koos. Afkomstig uit een muzikaal nest, beperkt Nubya’s definitie van jazz zich nog steeds niet tot één genre, getuige de dubreggae op Triumphance, de afsluiting van het album. Garcia laat het allemaal moeiteloos samengaan, nooit wordt het album een allegaartje van stijlen. Prettig is dat Nubya Garcia’s spel een ziel heeft. Dat is sowieso een van de sterke punten van de nieuwe generatie Londense jazzmuzikanten: de muziek is experimenteel en progressief, maar tegelijk soulful, streetwise en cool, waar veel hedendaagse jazz verdrinkt in bewijsdrang en rationeel conservatoriumgepiel, dat uiteindelijk leeg is. De moeilijke tweede plaat blijkt voor Nubya Garcia geen probleem; ze wordt alleen maar beter, haar talent begint nog maar net tot wasdom te komen.
Peter Schong