Dit optreden van Nina Simone op het Newport Jazz Festival in 1966 had meer dan een halve eeuw een legendarische status onder fans. Toch wordt de registratie nu pas uitgebracht, ter ere van Simones (1933-2003) 90ste verjaardag. De korte show (een krappe 33 minuten) was een triomf, maar wie verwacht dat Nina alle registers opentrekt, heeft het mis. De vertolking van het kwartet is juist sober, ingetogen en intiem. Zelfs het woedende anti-racisme pamflet Mississippi Goddamn, de zwarte burgerrechtenbeweging was op haar hoogtepunt, krijgt een beheerste behandeling. De mentaal instabiele Simone was deze avond gelukkig in goede doen en gefocust. Ze legt een emotie en rust in haar zang die zelfs voor haar doen zeldzaam is, vooral op de prachtige titelsong. Het publiek op Newport was extatisch, maar door de onevenwichtige geluidskwaliteit, de instrumenten klinken nogal dof en op de achtergrond, komt dat echter niet helemaal over. Je vraagt je af of daarom de opname 57 jaar op de plank bleef liggen.
Peter Schong
