En opeens is de funk terug door de wereldhit Uptown Funk van Mark Ronson in samenwerking met Bruno Mars. Wie verwacht dat het hele album die opwindende funk bevat, gaat teleurgesteld worden. Want ondanks dat het album geweldig geproduceerd is (dat kan je wel aan Ronson overlaten), is Uptown Funk helaas niet representatief. Zelfs de medewerking van Stevie Wonder (mondharmonica) op Uptown’s First Final en Crack In the Middle Pt II kan het album niet redden. Jammer want samen met Uptown Funk, zijn Feel Right (met Mystikal) en I Can’t Lose de prijsnummers. Uptown Special klinkt niet als een geheel en wil teveel van alles zijn: funk, jazzpop en de Minneapolis sound. Daardoor ontstaat er een vreemde verhouding in muzikale ideeën en uitvoering. Zowel Daffodils als In Case Of Fire zijn goede voorbeelden hiervan: geweldige muzikale vonsten maar bijna saaie uitvoering en zwakke zang. De vraag is wat de toegevoegde waarde is van een van Michael Chabon; een van de beste schrijvers van dit moment. Met veel bombarie werd zijn naam genoemd als het genie achter de teksten maar nergens valt de spannende verhaallijn te bespeuren die Chabons eigen is in zijn geweldige romans (leestip De wonderlijke avonturen van Kavalier & Clay). Grote vraag is hoe het album zou klinken met meer Mark Ronson, Mystikal en wellicht andere gastmuzikanten.
Kris Keijser
