Isabella
Clean Feed/Trem Azul
Jazz
Het is wrang dat mogelijk Mario Pavones laatste album opgedragen is aan zijn overleden kleindochter. Pavone was altijd meester van het gortdroge understatement, met feilloos gevoel voor ritmische spanning, iets waar zoon Michael, gitarist, ook een handje van heeft. Ook delen vader en zoon een dik, rond geluid op hun instrumenten. Altsaxofonist Mike Dirubbo en drummer Michael Sarin spelen juist met een opvallend lichtvoetige toets die daarmee balans in dit kwartet brengt. Vader en zoon creëren onderhuidse spanning, terwijl de rust komt van Dirubbo en Sarin. De composities zijn van de contrabassist die componeert zoals hij speelt, ongedwongen en ontspannen, maar nooit zonder ruimte voor interessante wendingen. Met die spanning tussen het voor de hand liggende en de suggestie van onrust heeft dit kwartet uit Florida een typisch New Yorks karakter.
Ken Vos
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
