Dat vocaliste Sietske Roscam Abbing (Zuthphen 1985) nationaal nog niet zo goed is opgepikt is vreemd, gezien haar prachtige glasheldere stem, warme timbre, sterke timing en de avontuurlijke muziek die ze schrijft samen met pianist Dirk Balthaus. Haar tweede album, Leaving Traces, maakt indruk, met eigenzinnige vormen (een fuga in Common Ground), suite-achtige stukken en verrassende wendingen, zowel harmonisch als ritmisch, zoals Cease To Wait. Allerlei stijlen en invloeden komen voorbij: naast jazz en pop ademt het pianospel van Balthaus een klassieke touch, er is een edgy rockrandje van gitarist Eran Har Even en drummer Efraim Schultz- Wackerbath en stuwende basritmen van Marco Zenini. Het internationale kwintet is al zo’n zes jaar samen en vormt dan ook hoorbaar een sterk collectief dat elkaar de ruimte geeft. Wel komt er soms abrupt een eind aan een song, zoals in de fraaie titelsong, Clarity en Cease To Wait, alsof het stuk nog niet af is. En wellicht zitten er in sommige stukken iets te veel wendingen, maar hoe vaker je luistert, hoe meer de songs op z’n plek vallen. Hoogtepunten zijn het poëtische Let The Rain Come en Little One, waar zang en tekstuele voordracht sterk samenvloeien, het lyrische Common Ground (met mooie ad libs van Sietske), de eigenzinnige opener Chasin’ Rainbows (check ook de boeiende videoclip). Het cliché dat Sietske en haar band haar sporen achterlaten geldt zeker voor dit sterke album.
Angelique van Os
