Al veelvuldig heeft vocalist Kurt Elling bewezen dat hij tot de top van zijn generatie behoort met zijn artistieke, diepgaande songs en zijn uitmuntende vocale kwaliteiten.
Op het vorige The Questions (2018) lag de focus op sociaal-maatschappelijke en politieke thema’s. Op het nieuwe album Secrets Are The Best Stories gaat hij daarop door. Dit keer werkt hij nauw samen met pianist Danilo Pérez, die speelde met iconen als Dizzy Gillespie, Wayne Shorter en Michael Brecker. De basisbezetting bestaat verder uit Clark Sommers (bas), Johnathan Blake (drums) en Braziliaans percussiemeester Rogerio Boccato. Op papier dus al een sterbezetting en ook muzikaal levert het vuurwerk op, zoals in de bewerking van Jaco Pastorius’ A Certain Continuum en in Vince Mendoza’s Esperanto.
Elling toont nog meer compassie en uit zijn ongenoegen over complexe onderwerpen als klimaatverandering, immigratie en mensenrechten. Alleen schiet hij daarin soms iets teveel door. Zijn poëtische vertolkingen van Gratitude (van dichter Robert Bly),
Beloved (van Nobelprijswinnaar Toni Morrison) en Stays klinken wat zwaarmoedig en dramatisch. Daarnaast vliegen de melodieën en harmonieën soms alle kanten op en dat maakt het, gecombineerd met de lange lappen tekst, niet altijd prettig om naar te luisteren. Dat geldt niet voor het hypnotiserende Song Of The Rio Grande, een compositie van Pérez met tekst van Elling. Deze bewerking intrigeert juist door het plukken aan de snaren, het rauwe randje en het beeldende verhaal. De vocalist raakt het meest met ingetogen stukken als Stage I en Stage II & III, een lyrische vertolking van het origineel van Sidsel Endresen. Het subtiele samenspel met Pérez sluit naadloos aan bij de verhalende zanglijnen.
Secrets Are The Best Stories is jazz van de bovenste plank en moet je even laten inwerken. Juist die kleine pareltjes maken de musici nog grootser dan ze al zijn.
Deze recensie schreef Angelique van Os voor Jazzism 2-2020. Gemist? Check de webshop en bestel losse edities.
