Never Forget My Love
Bay Street
Soul
Twintig jaar geleden deed een 16-jarig meisje uit Engeland iedereen versteld staan met een ouderwetse volbloed soulplaat (The Soul Sessions) die klonk alsof er een vergeten schat uit de jaren 70 was ontdekt. Hoewel Joss Stone in technisch opzicht de betere zangeres is, is het wonderkind overschaduwd geraakt door Amy Winehouse en Adele. Vanwege hun doorleefde stemmen en persoonlijkheden zijn zij spannender dan de keurige Stone. Dat is ook waarom Never Forget My Love, haar achtste album, een beetje op afstand blijft. Topproducer Dave Stewart (Eurythmics) laat Stone zingen over sjieke orkestraties, die doen denken aan het werk van Shirley Bassey. Maar Basseys stem is een verpletterende oerkracht, Stone moet werken om overeind te blijven in het orkestgeweld. Dat lukt omdat Stone een vakvrouw is. Maar het topzware Never Forget My Love mist de intimiteit en personality om echt te raken.
Peter Schong
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
