Os Tatuís / José Roberto Trio
Far Out Recordings
Jazz/latin
José Roberto Bertrami maakte in de jaren 70 en 80 furore als toetsenist van de fameuze Braziliaanse jazzrockformatie Azymuth. Maar in 1965 was jazzrock toekomstmuziek en was de 19-jarige ‘Zé’ Roberto nog ‘gewoon’ pianist. Op zijn debuutalbum Os Tatuís (vernoemd naar de buitenwijk Tatuí waar hij opgroeide) werkte hij samen met zijn broer Claudio (eveneens een vermaard muzikant) op contrabas. Aangevuld met orgel en blazers bevat dit album typische sambajazz van die tijd, met mooie uitvoeringen van bossa nova-standards van onder meer António Carlos Jobim. Een jaar later keerde Bertrami terug in de studio als trio (met opnieuw Claudio op bas). De uitgeklede band legt het accent op José’s virtuoze pianospel, maar de muziek beklijft minder. De twee heruitgebrachte albums zijn vooral interessant als historische momentopname van een talent dat in het volgende decennium toonaangevend zou worden, maar zijn toon nog niet had gevonden.
Peter Schong
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
