John Coltrane

Blue Train – The Complete Masters
Blue Note
Hardbop
In de herfst van 1957 had John Coltrane geen contract bij Blue Note. Welnee, hij had getekend bij Prestige Records, berucht om hoe ze de musici uitknepen: nauwelijks repetitietijd, opnemen en opsodemieteren. Bij Blue Note ging dat anders. Op een mooie lentedag zat producer Alfred Lion wat ontsteld in zijn kantoor toen Coltrane langskwam; hij wilde graag wat albums van classic jazzman Sidney Bechet beluisteren. Lion was van slag, want een half uur eerder was zijn kat uit het raam gevallen en door een dame met een taxi meegenomen. Exit cat and catnapper. Enter Coltrane. Enkele maanden later was het menens voor Lion, maar toen zat Coltrane inmiddels bij Prestige. Gelukkig kon voor een keertje een uitzondering worden gemaakt. Op 15 september 1957 was Coltrane met een sextet in de Van Gelder Studio om Blue Train te maken, vier eigen composities en een standard van Jerome Kern: I’m Old Fashioned. Zijn sextet was een mengeling van jong en ook-nog-jong: bassist Paul Chambers en drummer ‘Philly’ Joe Jones uit de band van Miles Davis, pianist Kenny Drew en twee echte jonkies: trompettist Lee Morgan (net 19) en trombonist Curtis Fuller (23). Geen bezwaar om meteen muziek voor de eeuwigheid te spelen, met stukken als Blue Train, Locomotion en Lazy Bird (dat sporen had van Tadd Damerons Lady Bird). Een onmisbaar album, met liner notes van Ashley Kahn. De eerste cd bevat de originele plaat (wat een sound!) en de tweede schijf alternates van Blue Train, Moment’s Notice en Lazy Bird.
Coen de Jonge