Eigenlijk zou je de bonus-cd die bij dit album wordt geleverd als eerste moeten draaien. Daar staat namelijk materiaal op dat tenorist John Coltrane in de periode 1955-59 als sideman bij derden opnam. De nummers onder eigen naam dateren uit 1957 en ‘59. Werd de legende zoals we die kennen inderdaad in 1955 ‘geboren’, in de groep van trompettist Miles Davis? Volgens mij begon hij een jaar eerder, als lid van de band van altist Johnny Hodges, al met het stapelen van sounds en met het herinrichten van de songstructuur. Maar goed, we horen hier hoe hij het ruwe, ongepolijste rhythm and bluesgeluid in de bebop introduceerde. We horen ook zijn speciale affiniteit met ballads, waarmee hij zijn kwetsbare kant openstelde. Nita (1956), een vroege ballad van eigen hand, komt hard binnen. Opvallend ook is hoe Trane elke band waarin hij speelde domineerde zo gauw hij aan het woord kwam. Dat geldt uiteraard a fortiori voor zijn eigen groepen. Enfin, hier volgen we zijn ontwikkeling tot het moment dat hij over een vaste groep ging nadenken, met pianist McCoy Tyner en drummer Elvin Jones. Daarna was het motto: de paden op, de lanen in en alle bordjes met Verboden Toegang flikkeren we weg.
Eddy Determeyer
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
