Time Clocks
Provogue
Blues
Never change a winning team. Maar hoe doe je dat als Joe Bonamassa zelf in Amerika is en zijn vaste producer/co-componist Kevin Shirley vanwege covid vastzit in Australië? Dan biedt de expertise van topmixer Bob Clearmountain (Rolling Stones, Bruce Springsteen) uitkomst. Time Clocks klinkt alsof de band in een ruimte samen staat te spelen. Verwacht van Bonamassa geen stilistische koerswisseling. Hij weet wel altijd zijn grenzen net iets te verleggen. Oké, Mind’s Eye klinkt protserig en kent een voor zijn doen clichématige gitaarsolo maar voor het overige is alles picobello in balans. De prachtige strijkarrangementen in het epische Curtain Call, de Keltische windvlaag die door The Loyal Kind waait of de sfeerbepalende barrelhousepiano in Hanging On A Loser en niet te vergeten het eminente achtergrondkoortje. Na twee decennia flikt Bonamassa het hem nog steeds.
Marcel Haerkens
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
