Our Point Of View
Inbetweens/Clear Spot
Jazz
De coronacrisis maakt artiesten inventief. Het nieuwe album van Jo Didderen was al klaar in ruwe vorm maar ‘niet bruikbaar zonder intensieve nazorg’. Vandaar dat de Limburgse contrabassist de bakens slim verzette naar een op het lijf van zijn dreamteam geschreven eerbetoon aan Herbie Hancock die afgelopen jaar tachtig werd. Het is de derde plaat van het achtkoppige gezelschap. De focus ligt op Hancocks prille werk voor Blue Note zoals de aanstekelijke souljazz van And What If You Don’t van zijn tweede plaat My Point Of View waarnaar deze albumtitel verwijst. Een kraker als Watermelon Man ligt natuurlijk voor de hand maar men waagt zich ook gloedvol aan meer complexe, breed uitwaaierende composities als Tell Me A Bedtime Story en Jessica. Zelf schreef Didderen het dromerige, op het album Speak Like A Child geïnspireerde, La Jeunesse. Prachtig.
Marcel Haerkens
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
