Sons Of The New World is het nieuwe album dat uitkomt nadat Jef Neve afwisselend met zijn trio, na het meesterlijke Imaginary Road (2010) en met jazzzanger José James, op basis van het samenwerkingsalbum For All We Know (2010), de wereld veroverde. Het is tevens een samenwerkingsproject dat Neve voor ogen had als vervolg op jarenlang trio-albums maken. Hoewel zijn trio, met Teun Verbruggen op drums en nieuwe bassist Sean Fasciani, de basis van alle composities is, weet Neve met 5 blazers een heerlijk warme toevoeging aan zijn muziek te geven. Het nieuwe album kent met composities als A Sign Of Hope en vooral I Feel Your Skin een wervelende start. De blazers hebben Teun Verbruggen, die de laatste jaren toch als steeds geweldiger en krachtiger is gaan spelen, nog meer drive gegeven en ook Neve laat zich ongenadig horen met sprankelend spel. De spanningsboog met lekker veel ruimte voor de blazers betaalt zich op het album uit in lekker fris en spontaan klinkende composities die optimaal boeien. Absoluut hoogtepunt van het album is het adembenemende Kundalini. Myrddin De Cauter, eigenlijk klarinettist, schreef niet alleen deze briljante compositie maar speelt ook de fabuleuze gitaarpartij, in flamencostijl, die de compositie opent. Vervolgens opent zich een van de meest briljante jazzstukken die je dit jaar zal horen. The Sacrifice is al net zo’n fijn rijke Neve compositie met veel melodie, power en emotie die met de toevoeging van blazers volledig overrompelt. Het emotievolle Zuurstof, geschreven vlak na de trieste gebeurtenissen van Pukkelpop 2011, sluit het album prachtig af.
Dick Hovenga
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
