Ears Have No Eyelids
Flak Records/Stilletto
Jazz
Teken een driehoek, met Keith Jarrett, Eric Satie en Steve Reich als uiteinden. Daartussen beweegt zich de Belgische pianist Jean-Christoph Renault (Luik, 1960). Die begon in zijn jeugd als volbloed jazzpianist (maakte in 1981 een plaat met de saxofonisten Jacques Pelzer en Steve Houben) maar ging daarna over tot het spelen van minimalistische, sfeervolle muziek. Dat kan gevaarlijk overhellen naar edelkitsch, maar gelukkig behoedt de jazzachtergrond van Renault hem daarvoor. Bezonken treurnis klinkt wel in zijn muziek, zeker in het stemmige Lampedusa. Hij speelt een ode aan Nina Simone (The Incredible Lightness Of Nina’s Hands) en enkele heel lyrische stukken, waarvan Vai Dove La Musica Ti Porta het mooiste is. In het titelstuk komt de vraag naar boven die Karel van het Reve ooit stelde: kun je je oren bederven bij het luisteren naar zachte muziek? Nee dus.
Coen de Jonge
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
