James Booker

Behind The Iron Curtain Plus…
Richard Weize Archives
Rhythm & Blues piano
Van de vele blues- en jazzpianisten die New Orleans heeft voortgebracht was de excentrieke James Caroll Booker III (1939-1983) niet de meest beroemde, maar ongetwijfeld de meest virtuoze. Hoewel vaak getypeerd als blues- en boogie woogie-pianist, was Bookers’ spel aanzienlijk breder geworteld. Beethoven, Chopin, Ray Charles en iconische stadgenoten als Jelly Roll Morton, Fats Domino en Professor Longhair klinken er in door. In de States deed hij studioklussen voor de Doobie Brothers, Ringo Starr, Aretha Franklin en T-Bone Walker, maar zijn live-reputatie is vooral opgebouwd met pakweg honderdvijftig gigs in Europa (1976-1978). Onlangs doken tapes op van twee optredens in het voormalige Oost-Duitsland en een show in Zwitserland. Ruim zeventig audiofiel hoogwaardige tracks met relatief weinig overlappingen en barstend van de veelzijdigheid. Zo is Bookers compositie Pixie een ode aan de stride stijl van Jelly Roll Morton en waren Tico Tico en Malagueña begin vorige eeuw hits in Brazilië, respectievelijk Spanje. Opvallend hoe Booker een fragmentje van Beethovens Für Elise aaneen rijgt met het in de stijl van Professor Longhair gezongen One Helluva Nerve. Maar tussen al die uitstapjes blijft voldoende ruimte voor typische New Orleans pianoblues met dat kenmerkende Afro-Cubaanse rumba-ritme. In Bookers veelal melodramatisch geladen en met een lichte southern drawl gebrachte zang klinkt eenzaamheid, pijn en herstel. Een schitterend document. Zonde dat The Piano Prince From New Orleans er niet zelf van heeft kunnen genieten.
Rien Wisse