Ibrahim Maalouf

40 Melodies
V2 Records
Jazz
Dit jaar viert de productieve Ibrahim Maalouf zijn veertigste verjaardag. Daarmee blikt hij met zijn twaalfde studioalbum, 40 Melodies, terug op de meest memorabele songs uit zijn carrière. De trompettist pakt flink uit: de plaat telt maar liefst veertig songs en drie bonustracks. Dat is, ook voor de liefhebber, een behoorlijke kluif. Want ondanks dat het materiaal goed is, halverwege raak je verzadigd. Natuurlijk hoef je de plaat niet in een keer te beluisteren. 40 Melodies is niet zo maar een verzamelalbum. Het accent ligt op intieme duetten met de Belgische gitarist François Delporte, met wie Maalouf al tien jaar speelt. Het resulteert in een fris geluid en een fantastische chemie. Bekende stukken als True Sorry, Beirut, Red & Black Light, Défilé, Esse Emme, S3NS, InPressi en Essentielles blijven overeind. Dat is knap, gezien de soms hoge tempi, de opzwepende grooves, de vele techniek of juist de meeslepende lyrische melodieën. Verder zijn er ook nieuwe tracks en diverse mooie samenwerkingen. Hierbij vormen gitaar en trompet de basis, aangevuld door gasten. Zo is er swingend samenspel met pianist Jon Batiste in Free Spirit, horen we de herkenbare funkende grooves van Marcus Miller in Harlem en een meer jazzy geluid in Sensuality met saxofonist Jowee Omicil. Parel is Les Quais met de strijkers van het Kronos Quartet. Opvallend is All I Can’t Say met Sting, die helaas alleen gitaar speelt. 40 Melodies is een gevarieerd album, waarbij Maalouf een sterke brug slaat tussen zijn Arabische roots en de westerse wereld. Het toont zijn enorme vindingrijkheid en ademt zijn grote speelplezier.
Angelique van Os