Er zijn weinig pianisten zo expressief, virtuoos en ritmisch onderlegd als de Japanse Hiromi Uehara. Samen met Anthony Jackson (b) en Simon Philips (d) vormt ze een ijzersterk trio, dat nu ruim een jaar samen tourt. Het is dan ook twee keer smullen met de live-registratie Live in Marciac (opgenomen op 7 juli 2011), en het studioalbum: Move. Beide releases hebben qua sfeer veel raakvlakken: een mix van fusion, klassieke, swing- en funkinvloeden. Twee verschillen: op Move staat nieuw repertoire, wederom geschreven door Hiromi, en op de cd is het trio nog beter op elkaar ingespeeld. Dankzij de fraaie melodische thema’s is de muziek behoorlijk toegankelijk, ondanks de hoge complexiteit en vele tempowisselingen. Hiromi’s spel is duizelingwekkend, vol van herhalende patronen, doordrenkt met klassieke elementen, maar altijd swingend, groovend en perfect qua timing, techniek en frasering. Het is adembenemend om haar in zeer up-tempo stukken soepeltjes over de toetsen te zien dansen, zoals in Dancando No Paraiso, Voice (dvd) of Move. Maar ze neemt ook gas terug op de juiste momenten. Daarnaast is het samenspel met Jackson en Philips fabuleus. De vele breaks, dynamische opbouw, dubbele melodielijnen, improvisaties; het lijkt allemaal een fluitje van een cent. Verder is het vermakelijk om Hiromi zichtbaar te zien flirten met haar instrument, alsof ze publiekelijk de liefde bedrijft. Ze gaat volledig op in haar spel. Wie energie nodig heeft moet deze titels op repeat zetten staan en je dag is goed.
Angelique van Os
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
