Pay Day
Blue Groove/Music & Words
Blues/Roots
In de stemmen van snarenvirtuoos Hans Theessink en zanger Big Daddy Wilson zit een opvallende paradox. Theessink heeft voor een blanke een zeer donkere bariton, terwijl African-American Wilson uit North Carolina tweede tenor zingt zonder het bij zwarte vocalisten elementaire rauwe randje. Dat levert schitterende momenten op, vooral omdat voortdurend wordt gewisseld tussen eerste en tweede stem. In Hans’ multi-instrumentale snarenwerk domineren de slide en de sound van de National Resonator-gitaar meer dan voorheen. Vooral in het dozijn aan eigen brein ontsproten (ieder zes) songs overheerst de factor rust. Pareltjes met een mega-diversiteit. Meest opvallend is de cover van Skip James’ Hard Time Killing Floor (1931), waarin de bariton van Hans wel erg contrasteert met de falsetto op het origineel. Hopelijk blijft Theessink-Wilson geen eenmalige samenwerking.
Rien Wisse
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
