Schizo
Integral/Diger
Martin Horntveth, van Jaga Jazzist en The National Bank, is sinds enige tijd ook actief onder het pseudoniem Gouldian Finch. Zijn solodebuut Hatch (2023) was een eclectische proeve van bekwaamheid met diverse gastvocalisten voor een groot deel gericht op de dansvloer. Op Schizo keert hij terug naar zijn jazz- en fusionroots. Die schieten wel alle mogelijke richtingen uit want de excentrieke Noor blijft natuurlijk een muzikale eigenheimer.
Samen met een negenkoppige band rijgt hij stukjes minimal music, synth riffs, prog. rock, hypnotiserende soundscapes, heftige erupties, veelsoortige solo’s en funky ritmes aaneen tot een bizar klankenpalet. Hoewel hij zelf drummer is laat hij die taak hier over aan Axel Skalstad en fungeert zelf als percussionist, toetsenist, programmeur en arrangeur. De composities zijn elektronisch van opzet maar worden fraai ingekleurd door het orkest zoals de gejaagde bas in CAPS LOCK. Verrassend vioolspel is te horen in het overdonderende No Filter en Oosterse mystiek op Polaroid. Over de gehele linie lijkt saxofoon-, gitaar- en fluitspel uit een parallel universum te komen. Vreemde tempowisselingen en complexe akkoordprogressies. Dynamisch en energiek, maar tevens volkomen onvoorspelbaar. Muziek voor doorbijters derhalve. Maar dan heb je ook wat. Behalve die spuuglelijke albumcover dan.
Marcel Haerkens
