Vreemd genoeg is dit na Stof (2006) pas het tweede duo-album van Ab Baars met levenspartner en altvioliste Ig Henneman. Als musici lijken ze weinig op elkaar, maar als duo zijn ze wel mooi complementair. De thema’s werden geschreven voor een Noord-Amerikaanse tournee in de herfst van vorig jaar behelzen het weer. Saxofonist/klarinettist/schakuhachi-speler Baars is een groot liefhebber van poëzie en wil zoals ook hier graag verzen als inspiratiebron gebruiken. Het kan gezien hun reputatie niet anders dan dat er grote aandacht is voor klankkleur. Die kan evenzeer een harmonieuze versmelting zijn als een stevige wrijving. Daarbij komt dat Baars op de drie instrumenten heel verschillend intoneert. Op de shakuhachi klinkt hij bijvoorbeeld heel vloeiend, op de tenorsax heel explosief. De stukken mogen zijn geïnspireerd op weersbeschrijvingen, maar van monotone soundscapes is geen sprake. De interacties zijn vaak heel levendig zoals het herfstweer ook grillig kan zijn.
Ken Vos
