In 2017 namen Ab Baars (tenorsax, klarinet en shakuhachi) en Joost Buis (trombone) dit album op ter nagedachtenis aan trombonist Roswell Rudd die ze ongetwijfeld vele malen in het Bimhuis hebben zien spelen.
De composities van beide blazers zijn gebaseerd op stukken van Ellington en Strayhorn die in de meeste gevallen echter zo onbekend zijn dat ze ondanks de opzettelijk ingebedde oudere elementen eigenlijk als nieuw te beschouwen zijn. De speelwijzen worden zo omkaderd door zowel oudere swing als het freejazzwerk van Baars en Buis. De laatste heeft van huis uit al de neiging om kleurig met stevige, ronde tonen uit de hoek te komen, iets wat ook paste in het spel van Rudd dat stevig in de vroege jazz was geworteld. In contrast daarmee staan soms de interventies van Baars, zeker op tenorsax. Het geheel doet nostalgisch aan alsof er vrij geconverseerd wordt met nogal wat oudere woorden.
Door Ken Vos
