Corinne Bailey Rae

Black Rainbows
Thirty Tigers
Jazz/Afrofuturism
Als je Corinne Bailey Rae alleen kent van haar hitje Put Your Records On (2006), zal Black Rainbows even schrikken zijn. De zomerse popsoul is ver te zoeken op dit experimentele album. Voor wie heeft opgelet, komt de metamorfose minder onverwacht. Rae maakte immers vóór haar solocarrière Rae deel uit van de indieband Helen. Op haar tweede album The Sea (2010) verwerkte de Britse zangeres de dood van haar aan een overdosis overleden echtgenoot, en bewees zij dat ze meer in haar mars had. Toch is Black Rainbows een big bang. Geen zonnige popliedjes noch introspectieve soul, maar een kolkende heksenketel van rock, elektronica en ook een vleugje soul. Kruisbestuivingen zijn ons niet vreemd, maar zelfs op de redactie voerden we de discussie of deze plaat wel thuishoort in Jazzism. Rae’s artistieke transformatie is het gevolg van een bezoek aan de Stony Island Arts Bank, een museum voor zwarte cultuur in Chicago. Deze muziek is niet gemaakt om te behagen of zelfs van te houden. Dit is iets dat uit haar systeem moest. Black Rainbows is all over the place. Corinne schildert met dikke klodders verf die ze wild tegen het canvas smijt, als de muzikale evenknie van Jackson Pollock. Op de eerste nummers werkt dat als een opwindende, onvoorspelbare achtbaanrit. Maar het album is topzwaar. De vervreemdende, elektronische sound is bovendien wat afstandelijk, waardoor je in de loop van het album een beetje murw wordt en je aandacht verslapt. Maar zo’n commercieel risico nemen getuigt wel van lef.
Peter Schong