Buddy Guy

The Blues Don’t Lie
RCA-Silvertone/Sony Music
Blues
Alweer zo’n vijftien jaar neemt Buddy Guy zijn albums op in de Blackbird Studio in Nashville, waar producer-drummer en componist Tom Hambridge zijn vaste kompaan is. Hambridge weet, vaak samenwerkend met Richard Fleming, keer op keer songs te smeden met verhalende en diepgaande teksten. Zoals We Go Back, waarin Guy de zang deelt met Mavis Staples. Zij refereert met gebroken stem aan de moord op Martin Luther King: On a balcony in Memphis in April, 1968, I never will forget what happened on that day… Aan het eind van de song is er troost en berusting: We believed we could make it, and we did. Traditiegetrouw zijn voor dit album weer diverse gasten opgetrommeld. De vocalisten James Taylor, Wendy Moten, Bobby Rush en achtergrondzanger Elvis Costello zullen ongetwijfeld verkoopbevorderend werken, maar Guy blijft heer en meester. Voormalig Drive-By Truckers zanger-gitarist Jason Isbell (43) domineert op Gunsmoke Blues, dat ook als single is uitgebracht. Vergeleken bij alle vocale en gitaristische expressie die de hoofdrolspeler gedurende het hele album etaleert, klinkt dit nogal soft. Onder de zestien tracks bevinden zich slechts drie covers. Meest opvallende keuze daarbij is de Beatles-song I’ve Got A Feeling, door Guy soulvol gezongen over een licht funky ondergrond. Met het solo-akoestisch afsluitende King Bee keert hij even terug naar zijn Louisiana roots. Buddy Guy is 86 maar klinkt niet bepaald opgebrand.
Rien Wisse