Op zijn nieuwe album Azel laat Toeareg rocker Bombino zijn gitaar en stem weer even ruig klinken als op Agadez (2011) en Nomad (2013). Zijn in Tamasheq gezongen desert rock klinkt als een hartverscheurende aanklacht tegen het leed dat de Toeareg is aangedaan. Een tekst als Naqqim Dagh Timshar (we zijn achtergelaten op deze verlaten plek/iedereen heeft ons verlaten) zegt al genoeg. De Jimi Hendrix van de woestijn laat op dit door Dave Longstreth (Dirty Projector) geproduceerde album horen dat hij zijn invloeden niet alleen uit de eeuwenoude traditionele Toeareg muziek haalt maar ook uit Westerse rock en soms ook reggae zoals in Timtar (Herinnering). De Toeareg noemen hun Desert blues en rock zelf Tichumaren. En op Azel verfijnt Bombino de Tichumaren stijl nog verder! Iyat Ninhay/Jaguar zou je zelfs Toeareg hardrock kunnen noemen!
Rik van Boeckel
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
