Er zit doorgaans een groot verschil tussen de studio-albums van de Californische Beth Hart, en haar optredens. Terwijl haar shows bol staan van de power en de soul, zijn haar studio-platen daarbij vergeleken vaak wat tam. Wat dat betreft belooft Better Than Home niet veel goeds, want het wordt door het begeleidend schrijven aangekondigd als haar meest introspectieve album ooit. Maar laat u zich daardoor niet op het verkeerde been zetten. Inderdaad moet Better Than Home het niet hebben van het grote gebaar, het explosieve gitaarwerk van onder meer Joe Bonamassa of de breed uitgedragen emotie. Toch zijn songs als Tell ‘m To Hold On en het titelnummer bijvoorbeeld fraaie voorbeelden van het feit dat er meer in leven is dan overdonderende bluesrock. Een track als Trouble daarentegen laat zien dat Hart nog wel degelijk kan rocken. Maar over het algemeen is Better…inderdaad ingetogen. Voor rockers moeten we haar live gaan zien.
Dietmar Terpstra
