Art Blakey and the Jazz Messengers

First Flight To Tokyo – The Lost 1961 Recordings
Blue Note
Jazz
De vijf opnamebanden die de grondslag vormen van deze release zijn gevonden in de nalatenschap van de Japanse Fumiko Sakao, die betrokken was bij filmopnamen van de Jazz Messengers in Japan – de eerste keer (januari 1961) dat een belangrijke jazzgroep in dat land op tournee ging. Maar er was gedonder over de rechten en de productiemaatschappij ging failliet. Het gefilmde materiaal en de bijbehorende geluidsbanden verdwenen vervolgens in obscuriteit. Er stond verder niet veel op de dozen die de Japanse heer Ryuichiro Nemoto in handen kreeg. Alleen de aanduiding Hibiya Public Hall. Toen Nemoto ze afspeelde, kon hij ze snel determineren: dit was muziek uit die tournee van de Jazz Messengers. Helaas was van een aantal stukken een deel niet opgenomen, vanwege de beperkte ruimte op die banden. Het materiaal kwam in handen van de eminente jazzarcheoloog Zev Feldman, die met collega David Weiss besloot de onvolledige stukken niet op te nemen in deze Blue Note-uitgave. Desondanks was er materiaal genoeg voor twee cd’s. De zoveelste productie met liveoptredens van de Jazz Messengers, kun je denken. Gelukkig hebben we hier iets speciaals in handen, een historisch document. De ontvangst van Blakey’s band in Japan was overweldigend, omdat de faam hun al via de plaat Moanin’ was vooruitgesneld. Hoewel tenorsaxofonist Wayne Shorter al anderhalf jaar lid van de Jazz Messengers was, droeg het repertoire nog sterk het stempel van de voorgaande versie, met stukken als Blues March, Moanin’ en Now’s The Time. Maar Shorter stak als solist (Night In Tunisia!) nadrukkelijk zijn vinger op.
Coen de Jonge