Unplanned Ways
CamJazz/Stilletto
Postbop/Pianotrio
Pianist Allessandro Lanzoni (27) komt uit Florence, maakte al een album met beboplegende Lee Konitz en heeft een reeks awards op zijn naam staan. Als je dit album hoort weet je waarom. Wie een stuk als The Peacocks van Jimmy Rowles durft op te nemen is een durfal, die dat kan volbrengen met een groot meesterschap over zijn instrument. Hoor hem Blood Count (van Billy Strayhorn) vertolken – of hij zelf naar het druppelende infuus in z’n arm ligt te kijken. Strayhorn is kennelijk een inspiratiebron, want ook diens Upper Manhattan Medical Group staat op dit album. Toch speelt hij die stukken niet op de manier van Ellington maar eerder als iemand die de invloed van Bill Evans en Benny Green diepgaand heeft opgezogen. Tussen de jazzstandards door (zelfs een stuk van Thelonious Monk) speelt Lanzoni met bassist Thomas Morgan en drummer Eric McPherson vier composities die ze zelf hebben gemaakt.
Coen de Jonge
Rein de Graaff
Sippin’ At Bells Timeless Zoals pianist Rein de Graaff (1942) bij zijn inmiddels spaarzame concerten elke keer zegt: “Wij spelen alleen maar jazz uit de
