Resurgence
Mantodea
De Franse pianist Adrien Brandeis heeft op zijn vierde album in dertien tracks zijn eigen vorm van latinjazz verder ontwikkeld na Siempre Más Allá en Meetings. Zijn veelzijdige, enerverende pianospel wordt vaak goed ondersteund door percussionisten Abraham Mansfarroll en Yaroldy Abreu, drummer Arnaud Dolmen en contrabassist Felipe Cabrera. Het zijn overwegend up tempo composities met Afro-Cubaanse ritmiek zoals in Cha Cha Blue, Un Air De Fête, Aguas Profundas en Au Fil Du Temps.
Een van de fraaiste tracks is Cha Cha Blue, vanwege het twinkelende pianospel op een Afro-Cubaans ritme. Illusion is ook erg goed en wordt gekenmerkt door veel ritmische afwisseling. Het heeft een walsachtig intro. Dear McCoy is een mooi eerbetoon aan jazzpianist McCoy Tyner. Veel nummers zijn energiek maar Pôr Do Sol (zonsondergang) begint met rustig pianospel en blijft ook zo, zonder percussie. Deze track is een eerbetoon aan Lissabon en is geïnspireerd door Chick Corea. Andere rustige nummers zijn Nayeli en het door Chopin geïnspireerde melancholiek klinkende L’Instant. De inspiratie van Brandeis ligt dus niet alleen bij Cubaanse muziek. De slottrack Samba Para Un Sol begint meteen swingend en heeft een Braziliaans karakter. Het is een krachtige afsluiting van dit bijzondere album.
Rik van Boeckel
