Menu Sluiten
24 PESOS

24 Pesos – Flesh & Bones

Erg scheutig is 24 Pesos niet met nieuwe muziek uitbrengen, maar als er dan eens een studio bezocht wordt is het meteen in de roos. Flesh & Bones is misschien wel het meest prestigieuze en afwisselende album dat de Britten in hun bijna twaalfjarige bestaan afgeleverd hebben. Het viertal wordt bijgestaan door Marcus Malone die zijn karakteristieke stembanden leent aan het hitsige You Don’t Want Me, snel opkomend mondharmonicatalent Giles Robson die een eind wegscheurt in de heftige boogie Breakdown Paranoia Blues en levende legende Geno Washington die I Am The Blues van een spoken word intermezzo voorziet. Bijna elke song is een verrassing en omvat evengoed funk en soul (Pappa Was A Bluesman) of akoestische blues (You Don’t Want Me) als frontman Julian Burdock’s hip hopinterpretatie van het titelnummer. Een sterk staaltje Britblues waarbij heden en verleden probleemloos samensmelten.

[usr 4 text=”false”]

Marcel Haerkens

Deel bericht

Laatste recensies

Buddy Guy

This Is Buddy Guy! Craft Recordings/Concord In 1968 tekende Buddy Guy bij Vanguard en bracht er zijn tweede studioalbum A Man And The Blues uit.

Lees verder »

Bugge Wesseltoft

Am Are Jazzland Recordings  Toetsenist Bugge Wesseltoft is altijd op zoek naar het experiment. Drie jaar na soloalbum Be Am komt hij met Am Are.

Lees verder »

Efraïm Trujillo

Heroes ZenneZ Records Tenorsaxofonist Efraïm Trujillo brengt met Heroes een geweldig eerbetoon aan zijn illustere voorgangers als Gato Barbieri, Stan Getz en John Coltrane. Geen tribute, maar

Lees verder »

Gerald Clayton

Ones & Twos Blue Note The Bronx, New York was een halve eeuw geleden de bakermat van een muziekrevolutie. Dj’s gingen platenspelers niet meer alleen

Lees verder »