Naast gevestigde namen als Sef, Froukje en Claude stond er weer veel aanstormend talent op de 38e editie van Noorderslag. Zo waren wij uiteraard weer te vinden bij het NPO Jazz & Soul podium, met hoogtepunten Roseye en Kay Slice.
Tekst: Angelique van Os | Openingsfoto: Stef van Oosterhout
We starten Noorderslag 2024 in de Grote Zaal met hiphopartiest Sef die optreedt met het El Salvador Ensemble. Met deze 10-koppige groep heeft hij inmiddels al op aardig wat grote podia gestaan, zoals Paradiso en dat smaakt naar meer. Het is voor mij een aangename verrassing, want wat een kwaliteit ademt deze combinatie. Het is een prettige mix van lay back grooves, subtiele soul r&b koortjes, catchy licks en goede timing. De strijkers komen door de subtiele arrangementen mooi naar voren, als een extra laag.
Bekend gezicht bij Sef
Sef geeft zijn band veel ruimte en dat betekent ook korte improvisaties. Zo springt drummer Yori Olijslagers eruit met zijn vette beats en snelle voetenwerk. Ook zien we een bekend gezicht achter de toetsen: Alexander van Popta (Re:Freshed Orchestra en eigen trio), die mooie synthlagen, subtiele lijnen speelt en evenals de anderen zijn solo’s pakt.
Eigen tempo
Verder zijn de sterkte teksten goed verstaanbaar en bevatten zowel lichte als serieuze onderwerpen. Dat raakt en blijft hangen. Zeker wanneer hij het publiek toespreekt en zich kwetsbaar opstelt door te zeggen dat het goed is dat artiesten zichzelf tijd moeten geven om te groeien. “Doe alles in je eigen tempo en wees niet bang. Blijf geloven in jezelf, dan kun je ook op zo’n groot podium staan”, is zijn boodschap.
Roseye
We gaan door naar Kunstpunt podium, waar de programmering ingevuld is door NPO Radio Soul & Jazz en gepresenteerd wordt door Andrew Makkinga. Hier maakt Roseye oftewel Tallulah Rose, haar Noorderslag debuut. De in Amsterdam wonende maar uit Schotland afkomstige zangeres speelt ook verdienstelijk altsax. Ze zet met haar jonge, dynamische band een mooie set neer met soulvolle, elektronische en gelaagde songs. Ze is duidelijk hoorbaar geïnspireerd door acts als Robert Glasper en Hiatus Kaityoti. Qua voorkomen doet Roseye ook wel wat aan Nai Palm van Hiatus denken.
Haar prettig heldere en een tikje hese stem, valt soms wat weg in de bandmix en af en toe vliegt ze met hoge noten even uit de bocht, wat wellicht ook met haar microfoontechniek te maken heeft. Toch overtuigt Roseye met gemak door diens verfrissende performance, eigen sound, de catchy en dromerige nummers en vormt de afwisseling van vocals en sax een mooie combinatie. In april verschijnt haar debuutalbum onder Supersonic jazz.
Chica Chica
Een half uur later verschijnt op datzelfde podium Chica chica, van bassiste Judith Renkema (Alvaro Soler, Komodo and Judy Blank). Samen met gitarist Jeroen Kant vormt Renkema het front, aangevuld door drummer Luuk Adams en een percussionist.
Het viertal brengt een fijne muzikale cocktail van dansbare, exotische surf grooves, een vleugje psychedelische cumbia ritmen en layback vibes geïnspireerd op seventies heist filmscores, waarbij gitarist Kant alle vrijheid krijgt om te vlammen met zijn catchy melodieën en hooks. De ritmesectie staat als een huis.
Wel zouden de stukken iets meer diepgang mogen hebben. Het wordt in sommige songs wat voorspelbaar door te veel herhaling. Hierbij mag Renkema zelf meer op de voorgrond treden en het publiek meer betrekken bij de show. Wel zijn de vrolijke ritmen aanstekelijk en kunnen we ons voorstellen dat Chica Chica het goed gaat doen op zomerse festivals.
QUIQUE
Nog meer warme en dampende klanken vullen de Kleine Zaal met de uitbundige latinpop en hiphop van de Amsterdamse Enrique Ebbink, alias QUIQUE. Met zijn explosieve show imponeerde hij al op Lowlands het afgelopen jaar. Zijn Colombiaanse roots en voorliefde voor de Spaanse taal stromen door zijn aderen. Ook het publiek van Noorderslag valt voor de charmes en de swingende songs van QUIQUE, en krijgt zelfs een snelcursus salsadansen. De switch naar Nederlandse teksten komt op de een of andere manier wat minder sterk over. Maar dat is van korte duur. Ook hier valt op dat de muzikaliteit hoog is. Strakke grooves, eigen sound en ruimte voor improvisatie. Dat is wel eens anders geweest op voorgaande edities. Wat een feestje, de zomer komt vroeg in Groningen!
Kay Slice
Net terug van een tournee uit Ghana – waar zijn roots liggen – stuitert de energieke rapper/MC Kay Slice over het NPO Jazz & Soul podium. Hij wordt begeleid door stuwende drumpartijen, repeterende bas grooves en uitgesponnen synth motieven. Volgens eigen zeggen brengt hij Afrofusion (Afrobeat met hiphop), met ruimte voor improvisaties van met name gitarist Joey Unitili en drummer Eliando Hatumena.
Slice draagt ook een Engels gedicht voor waarbij hij stilstaat bij minachting en segregatie. Hij draagt het theatraal en oprecht voor. Dan volgt een song over mama Afrika en ook hier gaan de voeten van de vloer en showt Slice Ghanese ‘one leg moves’ aan het publiek die gretig met hem mee doet. Kay Slice is een entertainer put sang en brengt een afwisselende, dynamische show. Hij speelt ook opeens verrassend op een marimba-achtig instrument en saxofoon. Met dat laatste instrument slaat hij de plank mis omdat het qua speelniveau onder de maat is.
ISHA
Dan een artiest waar we erg nieuwsgierig naar zijn: multi-instrumentaliste ISHA. Wederom een dame op bas, de vierde op rij deze avond! Daarnaast werkt ze met synths, loops, elektronica en samples. De muziek die ISHA produceert is doordrenkt van funk, hiphop, dance en jazzy vibes. Gewaagd om alles alleen te doen. Ze bracht haar eerste EP Bending Colours uit in 2023, waarmee ze de aandacht trok van BBC 1 Xtra, Jamz Supernova en Clash. Live is het basspel niet altijd even strak. Ondanks dat het heel knap is dat ze alle knoppen bedient en steeds laagjes toevoegt of weglaat en dit met volle overgave neerzet, is het speelniveau wisselend en daardoor minder boeiend.
Popprijs
Uiteraard werd de jaarlijkse Popprijs ook uitgereikt. Die ging naar Joost Klein. Volgens de jury is hij uitermate succesvol in binnen- en buitenland, en ziet hem als een grote steun voor jongeren “in een jaar dat gekenmerkt werd door polarisatie, politieke crises, klimaatproblemen, oorlogen, woningtekorten en prestatiedruk”. Toch had ik een tiental andere artiesten en bands kunnen bedenken die de prijs meer toekomt, alleen al vanwege hun muzikaliteit.
Brass Rave Unit
We sluiten deze editie van Noorderslag wederom dansend af met een stevige portie dance beats van Brass Rave Unit. Het trio bestaat uit broers Ko en Dirk Zandvliet (drums en baritonsax) en trompettitst Bo Floor. Zoals de naam doet vermoeden mixt de groep heavy 90s achtige-rave beats en invloeden en combineren dit met heavy elektronica. Daarnaast zijn de loops niet altijd synchroon met de liveband. En de blaasriffs en licks zijn wel wat basic allemaal en verzuipen tijdens het eerste nummer in de mix door overmatig gebruik van galm.
In het daaropvolgende nummer volgt er iets meer dynamiek en raakt het dansende publiek bijna in trance door de repeterende thema’s. Daarna zijn het toch vooral de harde rave beats en staccato noten die overheersen. We hebben in ieder geval genoeg calorieën verbrand door al het dansen en tijdens deze editie van Noorderslag vergaten we de sneeuw en kou door alle exotische vibes en is het verlangen naar de zomer groot.
