Afgelopen woensdag ontving Monica Akihary de Boy Edgarprijs. Daarna volgde een door haar zelf samengestelde muzikale avond. Met een breed palet aan klanken en bijzondere samenwerking liet Akihary horen waarom de prijs meer dan verdiend is.
Tekst: Ken Vos | Foto’s: Maarten Mooijman
De Boy Edgarprijs is een oeuveprijs. Dus het ligt niet voor de hand dat de uitverkorene nog in volle ontwikkeling is. Vocaliste Monica Akihary (1964) kreeg vooral bekendheid als de helft van Boi Akih. Het duo dat ze vormt met haar levens- en muziekpartner, gitarist Niels Brouwer. Boi Akih is sinds midden jaren negentig consequent en met korte tussenpozen op zoek naar nieuwe uitdagingen en projecten. Vooral door de samenwerking te zoeken met andere muzikanten. Het gevolg is een enorm breed palet aan klanken, stijlen en associaties. Het leuke van een Boy Edgar-prijsuitreiking is dat de winnaar de mogelijkheid krijgt om muzikanten uit te nodigen die je niet zo heel makkelijk hier naartoe krijgt.
Mooie rolverdeling
Het optreden begint met stukken van het tiende en recentste album From And To Infinity. In een mooie rolverdeling in het ensemblegeluid voor Sékou Dioubaté op kora, Nora Mulder op toetsen en Dodó Kis op blokfluiten. Vanaf nu is daar de Guinese Bintou Kouyaté op percussie aan toegevoegd. Na de lichtvoetige prijsuitreiking door eerdere winnaar Franky Douglas voegt zich tenorsaxofoniste Ada Rave bij het duo. Zij brengt een improvisatie waarin de woordloze ademstoten de basis vormt voor een intense groepsimprovisatie.
Referentie aan Molukse wortels
Tsammy Tsara Tsara kennen Monica en Niels van een Zuid-Koreaanse tournee eerder dit jaar. Hij brengt drie Malagasische snaarinstrumenten met zich mee, waarvan de valiha het bekendste is. Hij zet het volgende stuk in met een thema dat qua vorm refereert aan de Molukse wortels van Monica. Deze wereldmuziek gaat daarna naadloos over naar oudere stukken. Daarin krijgt de samenzang met zusters Regina en Maria Lekranty (Moluccan Moods) een haast nostalgische knusheid. Een mooi contrast vormt daarna de toevoeging van de modulaire synthesizer van Ruben Kieftenbelt. Nu krijgt de muziek van dit trio weer een abstracte, sciencefiction-achtige sfeer.
Nieuwe arrangementen van Niels
Vervolgens worden aansluitingen en opstellingen op het podium omgegooid voor het aantreden van vier blazers, basgitarist Nathaniel Klumperbeek en drummer Yoràn Vroom. Ondertussen vermaakt MC Manoushka Zeegelaar Breeveld het publiek. Het geluid blijft gelukkig goed in evenwicht. De muziek van drie andere stukken uit het repertoire krijgt nu in de nieuwe arrangementen van Niels nu een mysterieus, soms Gil Evans-achtige signatuur met een flinke groove. Er is ruimte voor spetterend solowerk van vooral de jonge trompettist Peter Somuah en tenorsaxofonist Yedo Gibson. Ook Niels treedt nu even op de voorgrond met bevlogen gitaarwerk.
Toegift in Haruku
Voor de grote finale op basis van ook nieuw werk komen alle musici even terug voor West-Afrikaans getinte ritmepatronen. Na twee uur bijna aaneengesloten muziek in alle mogelijke vormen komt Boi Akih voor een korte toegift als duo terug met een intiem lied in het Haruku. Het valt dan op hoeveel Monica Akihary’s stem aan bereik in het laag gewonnen heeft. De cirkel is daarmee voorlopig rond.
6 december 2023 | Bimhuis Amsterdam
