Het 32e Festival Internacional Canarias Jazz & Más vond vanaf 30 juni plaats op de Canarische eilanden Gran Canaria, Tenerife en de kleinere; Lanzarote, Fuerteventura, El Hierro, La Palma, La Graciosa en La Gomera.
Tekst: Rik van Boeckel | Foto’s: @lazy afternoon
Jazzism was van 12 tot en met 21 juli getuige van een grote diversiteit aan concerten op Gran Canaria. Van de rocky jazz van Manu Katché tot de moderne jazz van Daïda, de mooie soulvolle zang van Kandace Springs fantastisch begeleid door het Metropole Orkest, de funky muziek van Nik West, de Kaapverdische fusion jazz van Carmen Souza en de wonderlijke mix van Cubaanse muziek, flamenco en jazz van Caramelo de Cuba. Dit waren de hoogtepunten.
Manu Katché, 12 juli
De Franse drummer Manu Katché stond in het Auditorio Alfredo Kraus, gelegen aan de kust van La Palmas. Hij speelde repertoire van zijn laatste album The Scope, zoals Keep Connexion, Overlooking, Glow en Tricky 9. Daarbij werd hij ondersteund door Patrick Manouguian (gitaar), Jérôme Regard (bas ) en Eric Legnini (keyboards).
De kleine bekkentjes gaven af en toe een subtiele touch aan zijn drumstel. Het was mooi om te horen welke sounds hij vol dynamiek uit zijn drums haalde. Hoewel de nadruk op de drums lag, kregen zijn musici ook de kans om te soleren. Patrick Manouguian toonde zich met zijn soms twinkelende gitaarklanken een erg goede gitarist. Over zijn fraaie melodielijnen legde Manu Katché zijn drumexpertise neer. Ook deden drie musici mee vanaf een scherm, niet live dus. Zoals de Senegalese rapper Faada Freddy in de song Vice, de Franse rapper Jazzy Bazz in Paris me manque. Het mooist was Let Love Rule, gezongen door Jonatha Brooke, een zangeres geïnspireerd door Joni Mitchell en Joan Armatrading. Manu zong bij sommige songs rustig mee. Soms was zijn drumstel erg hard en staccato maar wel zuiver en erg goed. Het publiek beloonde Manu Katché en zijn band met een staande ovatie waarna een knallende toegift volgde.
Salvador Sobral, 13 juli
In Teatro Pérez Galdós zong de Portugese zanger Salvador Sobral, winnaar van het Eurovisie Songfestival in 2017. Hij bracht liederen van zijn albums Paris Lisboa, BPM en zijn nieuwe album Timbre. Aanvankelijk was zijn optreden niet overtuigend maar het werd in de loop van het concert steeds beter. Hij wist het publiek snel voor zich te winnen, want hij zong niet alleen in het Portugees maar ook in het Spaans. Soms zong het publiek met hem mee en liep hij zingend zaal in. Altijd sterk ondersteund door zijn band met pianist Max Agnas, gitarist André Santos, bassist André Rosinha en drummer Bruno Pedroso. Bijzonder was ook dat hij zichzelf bij een lied op de piano begeleidde en over Gran Canaria zong met het specifieke timbre van zijn stem.
Daïda, 14 juli
Het dorp Santa Brigida ligt zo’n 20 kilometer buiten Las Palmas. Daar speelde de Franse band Daïda op het podium van Parque Municipal. Met repertoire van hun album La Passion Du Cri hebben ze een moderne sound gevonden waarin ze regelmatig heftige ritmes van drummer Vincent Tortillier met zwevende melodieën op keyboard trompet, gitaar en basgitaar mixen. Het voelde aan als een combinatie van jazz, rock en elektronica die soms overweldigend was door de rockenergie van de band en daardoor soms associaties opriep met jazzrock. Ze speelden progressieve Franse jazz met een grote eigenzinnige sound. En gingen ook vol dynamiek over van langzaam naar snel en andersom. Er was ook veel variatie in melodie en ritme. Vaak waren de trompet melodieën zeer mooi en gaven die een geweldige toon aan de inventieve jazz van Daïda. Trompettist Arno de Casanove is zeker geïnspireerd door Christian Scott. Het optreden eindigde met explosieve elektronische sounds en daarna knallende uitzinnige drums.
Thorbjørn Risager & The Black Tornado-14 juli
De Deense zanger/gitarist Thorbjørn Risager stond ook in Parque Municipal met zijn zevenkoppige band The Black Tornado. Hij speelt een mix van bluesrock, funk, jazz en pop. Risager speelde Gibson gitaar. Hij gaf gitarist Joachim Svensmark en saxofonist Hans Nybo de ruimte om te soleren. De laatste gaf deze vaak dansbare bluesrock af en toe een jazzy touch. Wel was het geluid soms te hard. Pianist Emil Balsgaard zette boogie woogie in waarop Risager begon te zingen. De muziek van deze band klint als een mix van blues en jazz. Maar ook werd er rock & roll gespeeld. Dat is in feite het karakter van dit festival, namelijk dat het meer is dan jazz.
Metropole Orkest en Kandace Springs, 15 juli
De Amerikaanse zangeres Kandace Springs werkt sinds 2017 samen met het Metropole Orkest. Op de Canarische Eilanden presenteerde het Metropole Orkest onder leiding van dirigente Miho Hazama samen met Springs nieuw materiaal en nieuwe arrangementen. Het Metropole Orkest opende in Teatro Cuyás zonder Springs met een nieuwe prachtige compositie van Vince Mendoza: Miracle Child. Daarna zette Kandace Springs haar zachtmoedige zuivere soulvolle stem in bij Talk To Me, een gevoelige song en die gevoeligheid zou voor meer songs gelden. Kandace Springs zong een aantal songs van haar album Soul Eyes (2016) zoals de diepgaande titeltrack. Bij sommige songs zou ze zichzelf ipv Hans Vroomans op de piano begeleiden en dat begon mooi met So far so near.
De begeleiding van het Metropole Orkest was met de vele violen sowieso fenomenaal. De arrangementen zijn goed. Soms lag de nadruk op de saxofoon, trompet of de trombone. Voordat Kandace Springs Devil may care zong, vroeg Miho Hazama naar haar achtergrond en vertelde Springs over haar jeugd in Nashville, Tennessee, en hoe ze geïnspireerd is door Diana Krall! Ook legde ze uit dat singer-songwriter Jesse Harris voor haar geschreven heeft zoals Neither old or young. Murk Jiskoot liet hier de mooie klanken van de marimba horen.Dat gold zeker ook voor het adembenemende Run for the race dat ze speciaal schreef voor haar vader die atleet was. Je kunt hier als luisteraar emotioneel van worden. Black Orchid van haar album Indigo (2018) zong ze zeer gevoelig. Na de nieuwste song Broken Keys volgde een terechte staande ovatie en twee toegiften zoals het bekende Killing me softly en Nearness of you van haar laatste album The women who raised me (2020) dat ze solo zonder het orkest zong, zichzelf op de piano begeleidend. Het was een bijzondere afsluiter van een fantastisch concert!
Alba Serrano & Cristóbal Montesdeoca Duo, 16 juli
In de aan de rand van Las Palmas gelegen La Fabrica Isleta zaal vermaakten zangeres Alba Serrano en pianist Cristóbal Montesdeoca het publiek met een muzikale reis van Portugal via Gran Canaria en Kaapverdië naar Brazilië en Argentinië. Met een hardere stem dan fado ster Mariza begon Alba Serrano met Mariza’s lied Meu Fado. Bij volgende liederen met muziek van de Canarische eilanden klonk Montesdeoca’s piano begeleiding soms jazzy. Deze liederen staan net als Meu Fado op hun debuutalbum Viagem (Reis). Het doel van dit duo van de Canarische eilanden is om de invloed van Portugese muziek op andere landen en stijlen te laten horen. Alba Serrano bracht bijvoorbeeld haar eigen interpretatie van Cesária’s legendarische lied Sodade. Vervolgens werd de muzikale reis meteen voortgezet naar Brazilië met liederen van Pixinguinha en Antonio Carlos Jobim. Het duo eindigde niet alleen met een samba van Baden Powell maar zelfs met de tango Volver van Carlos Gardel.
Pere Bujosa Trio, 20 juli
Het Pere Bujosa Trio speelde op het buitenpodium van Plaza de Santa Ana in het historische deel van Las Palmas waar ook het huis van Columbus staat. Het trio van de Mallorcaanse contrabassist Pere Bujosa ontstond in 2017 in Amsterdam en bestaat ook uit pianist Xavi Torres en drummer Joan Terol. Xavi Torres gaf aan de krachtige jazz van het trio veel lichte klanken mee door zijn prachtige pianospel. Het trio is geïnspireerd door Charles Mingus en ook door rock. Ze speelden de door Pere Bujosa gecomponeerde stukken van hun album Wabi-sabi (2019) zoals Autumn en de mooie Pyramid Song. Het trio liet veel variatie in melodie en ritme horen en dat werd door Bujosa aangegeven. En een Mallorcaanse lullaby die werd meegezongen door het publiek.
Nik West, 20 juli
Op het hetzelfde podium trad daarna de Amerikaanse bassiste/zangeres Nik West op met haar band met oa de sterke drummer David Collum. Nik West werkte in het verleden samen met Dave Stewart (Eurythmics), Prince en John Mayer en wist het publiek met haar mix van funk, soul en rock te betoveren. Niet alleen door haar muziek maar ook door haar swingende podiumpresentatie. Het was erg goed. Songs als Thumpalenah. Say Something en Purple Unicorn waren zeer overtuigend! Net als de funk medley. Het was een zeer energiek concert waar het publiek, zowel jong als oud, zich goed in kon vinden. Het werd een feest dat eindigde met de beroemde song Proud Mary. Het was zo anders dan het optreden van het Pere Bujosa Trio.
Carmen Souza, 21 juli
Op Plaza de Santa Ana vond ook het optreden van de Kaapverdische zangeres Carmen Souza plaats. Haar Kaapverdische fusion jazz is heel bijzonder en wordt daarin vooral ondersteund door de Portugese bassist Theo Pascal. Toen zij ging zingen klonk meteen haar krachtige maar warme stem. Ze heeft een aparte stem, haalt er diverse klanken uit. Soms scatte ze in het Kaapverdisch/Creools. Ze zong vooral repertoire van haar laatste album Interconnectedness maar ook van albums als Protegid (2010). Ze begeleidde zichzelf soms ook op gitaar. En liet het publiek dansen op de Kaapverdische funaná stijl. En bracht een eerbetoon aan Horace Silver en eindigde haar goede optreden heel apart met Miriam Makeba’s Pata Pata!
Caramelo de Cuba, 21 juli
Dezelfde avond ging de muzikale reis van Kaapverdië naar Cuba en Spanje. Pianist Caramelo de Cuba bracht met zijn uit Cubaanse en Spaanse musici bestaande band een unieke mix van Cubaanse muziek, flamenco en jazz ten gehore. Hij begon met betoverend en virtuoos pianospel waarin ook invloeden uit de klassieke muziek waren te horen! En terwijl de Spaanse conguero op 5 congas Cubaanse ritmes speelde was de zang van Diego Guerrero en Naike Ponce pure flamenco! En Caramelo de Cuba bracht ook een bijzonder eerbetoon aan Paco de Lucia en Diego Guerrero ontpopte zich ook als flamencogitarist. Het bijzondere aan dit optreden was wel dat er in één compositie heen en weer werd geswitcht tussen Cubaanse muziek en flamenco. Tijdens een Cubaanse rumba werd er volop gedanst. Dit stimuleerde sommigen om salsa te dansen!
Interview met organisator Miguel Ramirez
Tijdens het festival legt organisator Miguel Ramirez het een en ander uit over de geschiedenis van het festival. En hoe het zich in 32 jaar heeft ontwikkeld tot een zeer veelzijdig festival dat zich ook buiten het jazzgenre begeeft.
“Het festival begon begin jaren 90 met 2 kleine edities met Canarische musici. En daarna van het Spaanse vasteland. We begonnen op Gran Canaria maar na 2 jaar ook op de andere eilanden. Dit jaar op 25 podia op 8 eilanden. Ik begon met het festival om de bevolking kennis te laten maken met jazz die nieuw voor hen was. En ook om Canarische musici een kans te geven. We begonnen in kleine dorpen op de eilanden maar na 10 jaar organiseerden we ook optredens op grote podia.”
Zo liet hij het publiek kennismaken met oa Diana Krall, Herbie Hancock, Roy Hargrove, Christian Scott, Gregory Porter, Hermeto Pascoal, Jose James, Charlie Haden, Wynton Marsalis, Avishai Cohen, Al Jarreau, Bill Frisell, Cyrille Aimée en Snarky Puppy. Ook ging hij naar buitenlandse jazzfestivals om nieuwe talenten te ontdekken. Zo ontdekte hij Daïda op een Frans jazzfestival. Ook bezocht hij North Sea Jazz, Amersfoort World Jazz, InJazz en Jazzahead. En hij gaat regelmatig naar Afrika. Naar Nigeria, Ethiopië, Kaapverdië, Tanzania, West-Afrika en Zuid Afrika.
Een mix van invloeden vindt hij erg belangrijk; vandaar de titel Jazz y Más.
“Zo kunnen we genieten van verschillende invloeden. Dat is de waarheid van muziek.
Ieder jaar probeer ik een festival te programmeren dat anders is. Improvisatie vind ik erg belangrijk en uiteraard de kwaliteit.”
Miguel Ramirez prijst de Nederlandse bijdragen van het Metropole Orkest en Mo van der Does; en van het Lucas Santana quintet. Helaas werd hun optreden op La Palma afgelast wegens een brand maar zij hebben ook op Tenerife kunnen optreden. Alle groepen hebben op verschillende eilanden kunnen optreden; zo was het concert van het Metropole Orkest en Kandace Springs een dag na Gran Canaria op Tenerife!
Rik is op uitnodiging van het festival naar de Canarische Eilanden gereisd.
