Amersfoort World Jazz is als vanouds opgedeeld in diverse ‘deelfestivals’. De oude helden krijgen volop de ruimte, buitenlandse partnerfestivals vaardigen hun beste musici af, en jazzcafé Miles biedt ruimte aan nieuw talent.
Tekst: Dietmar Terpstra
Fotografie: Nico Brons, Peter Putters en Cees Wouda
Zie ook: Verslag Amersfoort World Jazz (1)
Dit jaar in de vorm van Keep An Eye-winnaar Ronny deCarlo, die vorig jaar in de prijzen viel. ,,De band is het project van de Colombiaans/Nederlandse gitarist Roenik Roa Espinosa. Zijn eigenzinnige instrumentale composities zijn een weelderige lappendeken van fusion, gospel en latin, met invloeden uit film- en game muziek met een hoofdrol voor gitaar. In Ronny’s klankwereld worden genre grenzen doorbroken en klinken filmische melodieën naast strakke arrangementen en pakkende grooves’’, aldus de jury. Live is Ronny deCarlo vooral een fusionband, die veel tracks speelde van zijn recent verschenen album Fonque Nouveau, plus een paar nieuwe, amper geoefende nummers.
Hoog niveau
De band is hecht, en enthousiast, en wat vooral opvalt is het hoge niveau van de verschillende musici, Roenik Roa Espinosa op gitaar, Jelle Willems op toetsen, Misha Voeykov op bas en Naoh Bouwmans op drums. De ritmesectie is zelfs fantastisch, zonder de rest van de band te kort te doen. De band speelt fantastische, spacey improvisaties, die af en toe doen denken aan de jazzrock van Miles Davis of Steps Ahead. Wij zijn eerlijk gezegd behoorlijk benieuwd geworden naar de opvolger van Fonque Nouveau, en tot het zover is, is de band nog veel te zien op de podia. Een grote belofte!
Herak/Bulatkin
Ook heel spannend was het optreden van het Herak Bulatkin Quartet. Het loont altijd de moeite om bij dit festival de onbekendere namen op te zoeken, waarin wordt voorzien door het International Jazz Laureate Festival. Bandleider Miro Herak ismet Tsjech van geboorte, studeerde in Bratislava, doceert vibrafoon aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en wordt beschouwd als een van de besten op zijn instrument in Europa. Samen met de Tsjechische pianist Daniel Bulatkin staat hij aan de basis van dit kwartet, met Johannes Fend op bas en geweldenaar Martin Hafizi op drums. De laatste toverde vorig jaar ook al zo met zijn instrument bij het optreden met Siu tin Chi op dezelfde plek. Het Quartet speelt een mix van Europese jazz en middeleuropese volksmuziek met af en toe een drone-achtig karakter, die soms ontploft tot indrukwekkende soundscapes. Herak is een magier op zijn instrument, Hafizi is dat ook, en Bulatkin haalt de meest onwaarschijnlijke geluiden uit het binnenste van zijn vleugel. De weinige mensen in de zaal waren diep onder de indruk.
