Oude helden waren het, die afgelopen woensdag de opening verzorgden voor het Amersfoort World Jazz Festival 2024. Hans Dulfer, zo’n beetje vaste gast in Amersfoort, en op ieder zichzelf respecterend festival in Nederland en wijde omstreken, was er. Frits Landesbergen uiteraard, die altijd een geheel eigen publiek trekt, samen met Edwin Corzilius, Edwin Rutten, met Lex Jasper op piano, altijd aanstekelijk voor een groot publiek.
Verslag: Dietmar Terpstra
Fotografie: Peter Putters, Cees Wouda en Nico Brons
Andere koek was het in Theater De Lieve Vrouw, een knus theatertje aan de voet van de Onze Lievevrouwtoren, hartje stad. Daar speelde de oude saxrot Houston Person, een persoonlijke favoriet van festivaldirecteur Alexander Beets. Person was een jaar of zeven ook al te gast, en net als toen ‘international artist in residence’, maar hij wilde graag nog een keer de oversteek maken vanuit South Carolina naar het nederige Amersfoort, en misschien is het ook wel de laatste keer, want Person is bijna 90 jaar, en niet meer de allerfitste.
Maar toen hij eenmaal op een stoel zat, vooraan op het podium, was daar weinig van te merken. Hij deed net alsof hij wat afwezig was, en liet de aankondigingen over aan pianist Peter Beets, maar het spelen ging hem nog heel best af. De Amerikaan speelt een soulvolle vorm van jazz, met zijn kenmerkende, licht omfloerste, smeuige saxgeluid en maakte ondertussen grappen met de band. Person bracht een gevoelvolle vertolking van Jule Styne’s People, en verder werk van het digitale album dat hij eerder dit jaar maakte. Dat deed hij met dezelfde band als woensdag op het podium stond, Beets’ broer Marius op bas en de onverwoestbare Eric Ineke op drums.
Fenomenaal
Halverwege de show kwam zangeres Deborah Brown ook het podium op. Zij is nog wat jonger dan Person, ook niet helemaal goed ter been, maar dat weerhield haar er niet van een optreden te verzorgen waarbij de liefhebbers de mond open hing van verbazing. Want wat er uit die longen komt is fenomenaal. Ze kende Ineke nog vanuit haar bebop-tijd, maar ‘’I’m gonna make him work for his money’ zei ze grijnzend, om vervolgens een verbluffende versie van Them There Eyes in te zetten waarvan zelfs de geharde drummer het zweet van door de wenkbrauwen liep. Wie de kans heeft Brown dit weekend nog te kunnen zien, schroom niet, het is een belevenis.
Total Response
Een tikje anders was deze keer het optreden van Dulfer’s Total Response. De 84-jarige saxofonist heeft na een val een jasje uitgedaan. Da’s natuurlijk allemaal niet erg, en zelfs met inval-bassist David de Marez Oyens (Jan Akkerman, The New Conrad Miller Trio) voor Ishaq van Niel is Total Response, ook vanwege het gitaarvuurwerk van Jerome Hol, een kracht om rekening mee te houden. Maar het leek net alsof de mojo de band deze avond een tikje in de steek liet, en klonk het allemaal net wat minder explosief dan anders. Al verlieten trad-jazz-liefhebbers ook deze keer met de handen voor de oren de zaal, dat dan weer wel.
Afscheid
Zoals al in de voorlaatste editie van Jazzism valt te lezen neemt Alexander Beets na dit jaar afscheid als directeur van Amersfoort World Jazz, hij vindt het na 25 jaar aan het roer tijd dat iemand anders het stokje overneemt. Wie dat gaat zijn is nog niet bekend. Wel is duidelijk dat het festival ook afscheid moet nemen van €125.000 aan subsidie van het fonds podiumkunsten, de argumentatie valt hier te lezen.
E.e.a. heeft tot gevolg dat het festival drastisch van vorm (en inhoud?) verandert. Niet langer is de historische binnenstad van Amersfoort het decor, inclusief fraaie lokaties als De Observant, de St. Aegtenkapel of Theater De Lieve Vrouw. Het festival wordt als geheel verplaatst naar de net buiten de binnenstad gelegen Nieuwe Stad, met als epicentrum de Oliemolenhof, een plek met een meer post-industrieel karakter. Zalen als Fluor en de Prodentfabriek vervullen een rol, en samen met productiehuis Kosmik moeten zij de programmering verzorgen. Het ligt voor de hand dat het accent meer op jongerencultuur komt te liggen, maar Beets wil zijn oude helden blijven eren. Hoe zulks er uit gaat zien, moeten we afwachten.
Afscheidsinterview met Alexander Beets in het AD
Wordt vervolgd.
